لطفا منتظر باشید ...
دفتر دوم از كتاب مثنوى
به اقرار آوردن معاويه ابليس را
تو چرا بيدار كردى مر مرا همچو خشخاشى همه خواب آورى چارميخت كرده ام هين راست گو من ز هر كس آن طمع دارم كه او من ز سركه مي نجويم شكرى همچو گبران من نجويم از بتى من ز سرگين مي نجويم بوى مشك من ز شيطان اين نجويم كوست غير گفت بسيار آن بليس از مكر و غدر گفت بسيار آن بليس از مكر و غدر دشمن بيداريى تو اى دغا همچو خمرى عقل و دانش را برى راست را دانم تو حيلتها مجو صاحب آن باشد اندر طبع و خو مر مخنث را نگيرم لشكرى كو بود حق يا خود از حق آيتى من در آب جو نجويم خشت خشك كو مرا بيدار گرداند بخير مير ازو نشنيد كرد استيز و صبر مير ازو نشنيد كرد استيز و صبر
