لطفا منتظر باشید ...
دفتر چهارم از كتاب مثنوى
رد كردن معشوقه عذر عاشق را و تلبيس او را در روى او ماليدن
پاي بسته چون رود خوش راهوار اين سخن اشكسته مي آيد دلا در اگر چه خرد و اشكسته شود اى در از اشكست خود بر سر مزن همچنين اشكسته بسته گفتنيست گندم ار بشكست و از هم در سكست تو هم اى عاشق چو جرمت گشت فاش آنك فرزندان خاص آدم اند حاجت خود عرضه كن حجت مگو سخت رويى گر ورا شد عيب پوش آن ابوجهل از پيمبر معجزى ليك آن صديق حق معجز نخواست كى رسد هم چون توى را كز منى كى رسد هم چون توى را كز منى بس گران بنديست اين معذور دار كين سخن درست غيرت آسيا توتياى ديده ى خسته شود كز شكستن روشنى خواهى شدن حق كند آخر درستش كو غنيست بر دكان آمد كه نك نان درست آب و روغن ترك كن اشكسته باش نفحه ى انا ظلمنا مي دمند هم چو ابليس لعين سخت رو در ستيز و سخت رويى رو بكوش خواست هم چون كينه ور تركى غزى گفت اين رو خود نگويد جز كه راست امتحان هم چو من يارى كنى امتحان هم چو من يارى كنى
