احکام نسخه متنی

در اين موارد به جا آوردن قضاى روزه واجب است ولى كفّاره ندارد:

1-روزه دار عمداً قى كند.

2-در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت , يك يا چند روز روزه بگيرد.

3-در ماه رمضان , بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه ؟ كارى كند كه روزه را باطل مى كند, مثلاً آب بخورد, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .

4-كسى بگويد صبح نشده و روزه دار به گفتهء او, كارى كند كه روزه را باطل مى كند, و بعداً معلوم شود صبح بوده است .¹

5-روزه هايى كه به واسطه سفر باطل شده است .²

6-روزه هاى ايام حيض و نفاس بانوان .³

7-بر اثر ندانستن مسأله , مبطلى انجام داده ولى نمى توانسته مسأله را ياد بگيرد, يا اصلاً ملتفت نبوده .⁴

* اگر عمداً روزهء رمضان را نگيرد, يا عمداً آن را باطل كند, قضا و كفاره واجب مى شود.⁵

مواردى كه فقط بايد براى هر يك روز يك مد طعام به فقير داده شود:

1-به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد و مرض او تا سال بعد طول بكشد و اگر چنانچه

مرض او تا چندين سال طول بكشد قضاى سال آخر را بايد به جا آورد و سالهاى گذشته را

براى هر يك روز يك مد طعام به فقير بدهد⁶

2-كسى كه به واسطهء پيرى , روزه گرفتن برايش مشقت دارد و بعد از رمضان هم

نمى تواند قضاى آن را به جا آورد.⁷