تصميم براي درهم شكستن محاصره - رقصی چنین میانه میدانم آرزوست نسخه متنی

تصميم براي درهم شكستن محاصره

در تاريخ 26/8/59 حملة ما از شد؛ براي آزاد كردن سوسنگرد، براي درهم
شكستن كفر و ظلم و جهل، براي بيرون راندن ظلمه صدام كثيف، براي نجات
جان صدها نفر از بهترين دوستان محاصره شده ما، براي پاك كردن لكه ذلت
از دامن خوزستان، براي شرف، براي افتخار، براي انقلاب و براي ايمان.

تانك هاي ارتشي در خط اَبوحُمَيظِه سنگر گرفتند، و دشمن نيز بشدت اين
منطقه را زير آتش قرار داده بود و گلوله هاي توپ فراواني در گوشه و
كنار بر زمين مي خورد. من نيز صبح زود حركت كرده بودم، قسمت بزرگي از
نيروهاي ما محافظت از جادة حميديه ابوحميظه را به عهده گرفته بودند،
ولي من بعضي از رزمندگان خوب و شجاع را در ضمن راه انتخاب مي كردم و به
جلو مي بردم. تيمسار فلاحي(1) و آقاي مهندس(2) غرضي نيز با ما بودند،
در ابوحميظه قرار گذاشتيم كه آنها بمانند، زيرا تيمسار فلاحي مسئوليت
داشت تا نيروهاي ارتشي را هماهنگ كند، و فقط او بود كه در آن شرايط
مي توانست قدرت ارتش را براي پيشتيباني ما به حركت درآورد. ما تصميم
گرفتيم كه با گرو هاي چريك، حمله به سوسنگرد را آغاز كنيم و جنگ را از
حالت تعادل خارج سازيم، زيرا دو طرف، در محل هاي خود ايستاده و به
يكديگر تيراندازي مي كردند، و اين وضعيت نمي توانست تعيين كننده پيروزي
باشد؛ چه بسا كه دشمن با آتش قوي تر و تانك هاي بيشتر، قدرت داشت كه
نيروهاي ارتشي ما را درهم بكوبد. دشمن مي ترسيد ولي شك داشت، محاسباتش
هنوز بطور قطعي به نتيجه نرسيده بود، بنابراين هر دو طرف در جاي خود
ايستاده و به هم تيراندازي مي كردند

محركي لازم بود تا اين تعادل شوم را برهم زند و صفحه سياه صدام را در
سوسنگرد واژگون كند. اين محرك حياتي و اساسي، همان نيروهاي چريكي بودند
كه با شوق و ذوق براي شهادت به صحنه نبرد آمده بودند. از اين رو فوراً
اين نيروهاي مردمي را سازماندهي كردم.

گروه «بختياري» را كه بيشتر، از صنايع دفاع آمده بودند و در كردستان
نيز خدمات و فداكاري هاي زيادي كرده بودند و براستي تجربه داشتند،
مسئول جناح چپ كردم، و آنها نيز كه حدود 90نفر بودند از داخل يك كانال
طبيعي خشك شده، خود را به نزديك هاي دشمن رساندند و ضربات جانانه اي به
دشمن زدند، و تعداد زيادي از تانك ها و تريلرهاي دشمن را از فاصله
نزديك منفجر كردند.