یک جرعه غدیر نسخه متنی

نتيجه گذشته:

آنچه تا كنون دانسته شد.

1ـ صدور حتمى و قطعى حديث غدير.

2ـ معناى حديث غدير جز ولايت امر و فرمانفرمائى نيست.

3ـ اكمال دين و اتمام نعمت در غدير.

4ـ بالاترين اصل اسلام پذيرفتن ولايت و امامت كه بدون آن هيچ عملى پذيرفته خدا نيست.

در پايان اين بحث باين نكته بايد توجه داشت، و آن خلافت بلا فصل على (عليه السلام) پس از نبى است، و معناى اين جمله (تو جانشين منى) جز اين نخواهد بود، يعنى پس از نبى عليست، وگرنه جانشين نبى نخواهد بود، و آيا هيچ خردمندى مى پذيرد كه زمانهاى طولانى، ديگران زمام (امور را بدست بگيرند و سپس بشخص مورد نظر كه پيغمبر باو سفارش نموده بگويند هم اكنون نوبت شماست كه زمام امر را بدست بگيريد، با اين حساب روشن على (عليه السلام) را در رديف چهارم قرار دادن نه برهان عقلى و نه دليل شرعى دارد.

و نكته ديگرى كه استفاده مى شود اين است كه ديگرانى كه زمام امر را بدست گرفته غاصب شناخته ميشوند، زيرا با آنكه آنان كنار پيمبر بودند، نبى گرامى نه نامى و نه نشانه اى و نه اشاره اى بآنها نفرمود، با آنكه ميتوانست چنانكه نسبت به على (عليه السلام) توصيه و سفارش فرمود به آنها هم سفارش نمايد در حاليكه كوچكترين سفارشى در اين جهت براى آنها نفرمود.

تحقيقى از علامه امينى (ره) در روايت حديث غدير، ايشان بحثى را به ترتيب حروف از روات غدير آورده نتيجه اش آن است كه حديث غدير را صد و ده نفر از صحابه و هشتاد نفر از تابعين، و سيصد و شصت نفر از دانشمندان از قرن دوم تا قرن سيزدهم نقل نموده اند، و علاوه بر آن بيست و شش نفر از كسانيكه حديث غدير را روايت نموده اند كتاب مستقلى هم در اين موضوع نوشته اند.