در قسمت پيشين با اشاره به پيوند ناگسستني اهل بيت عليهم السلام با قرآن كريم و مشتركات اين كتاب آسماني با قرآن ناطق كربلا، نگاشتيم كه «عاشورا» به سان آينه اي است كه بسياري از آيات قرآن كريم به روشني در آن منعكس شده است.امام حسين عليه السلام و يارانش تجسم عيني آن دسته از آياتند كه سيماي حق جويان، عدالت خواهان و خداباوران را به تصوير مي كشد و برخي از آيات قرآن كريم را با رويدادهاي عاشورا مرور كرديم.ادامه بحث:
9 - انتخاب برتر
«انا هديناه السّبيل امّا شاكرا وامّا كفورا»1«همانا ما راه را به او (انسان) نمايانديم يا سپاسگزار است يا ناسپاس.»خداوند با فرستادن كتب آسماني و پيامبران ربّاني همه ي انسان ها را به ساحل سعادت، هدايت كرده است.همواره گروهي به نداي آسماني آنان، لبيك مي گويند و در زندگي بهترين را انتخاب مي كنند.قرآن كريم درباره ي آنان مي فرمايد:«الّذين يستمعون القول فيتبّعون احسنه اولئك الذين هديهم اللّه واولئك هم اولوا الالباب»2«آن كساني كه به سخن گوش مي دهند و از بهترين آن پيروي مي كنند. ايشان كساني اند كه خدا هدايتشان كرده و اينان خردمندانند.»از ديدگاه قرآن كريم، جهان هستي كوره آزمايش انسان ها است و فلسفه ي مرگ و زندگي انتخاب برتر است.«الّذي خلق الموت والحيوة ليبلوكم ايّكم احسن عملاً وهو العزيز الغفور»3«آن خدايي كه مرگ و زندگي را بيافريد تا بيازمايدتان كدام يك از شما در عمل نيكوتر است و اوست عزيز و آمرزنده.»چرخه هستي بر آن است تا براي همه ي انسان ها صحنه ي آزمايشي فراهم آورد تا بندگان راستين خداوند از مدعيان دروغين عبوديت جدا شوند.انسان همواره در طول زندگي، بر سر دو راهي انتخاب قرار دارد. او انتخابگر است و بايد راهي را برگزيند كه سرانجامش خوشبختي واقعي است و در ميان امواج سهمناك زندگي بر كشتي مطمئن سوار شود كه عاقبت به ساحل سعادت لنگر اندازد.در «ثعلبيه» (يكي از منازل بين راه) مردي از امام حسين عليه السلام درباره آيه ي شريفه ي: «يوم ندعو كلّ اُناس بامامهم»4 مي پرسد، آن حضرت مي فرمايد:«امام دعا الي هدي فاجابوا اليه وامام دعا الي ضلالة فاجابوا اليها هؤلاء في الجنة وهؤلاء في النار وهو قوله تعالي «فريق في الجنّة وفريق في السّعير»5»6 «پيشوايي به هدايت دعوت مي كند پس (گروهي) او را اجابت مي كنند و پيشوايي به گمراهي دعوت مي كند پس عده اي او را اجابت مي كنند. آن گروه در بهشت و اين گروه در آتشند. و اين گفته خداوند است كه گروهي در بهشت و گروهي در دوزخند.»بر همين اساس امام حسين عليه السلام در «زَرود» (يكي از منازل بين راه) قاصدي را به خيمه ي «زهير بن قين» مي فرستند و او مردد بر سر دو راهي «انتخاب» مي ماند و همسرش مشوق او مي شود تا دعوت آن حضرت را بپذيرد. حاصل اين ملاقات پيوستن ايشان به كاروان كربلا مي شود.در قصر بني مقاتل (يكي از منازل بين راه) آن امام هدايتگر قاصدي دنبال «عبيداللّه بن حر جعفي» مي فرستند و هنگامي كه با او رو به رو مي شوند مي خواهد تا ياريشان كند اما او با اين كه مي داند، راه رسيدن به ساحل سعادت پيوستن به كشتي نجات امام حسين عليه السلام است. دعوت امام را نمي پذيرد و گمراهي را بر هدايت ترجيح مي دهد.در حقيقت كربلا صحنه نمايش انتخاب برتر و عاشورا ميدان آزمون است و امام عليه السلام اين بزرگ معلم دانشگاه عشق و ايمان در بخشي از خطبه ي دوم خود در آن روز حماسه و شور چنين فرمود:«الا ان الدعي بن الدعي قد ركز بين اثنتين بين السلة والذلة وهيهات منا الذلة ابي اللّه ذلك ورسوله والمؤمنون وحجود طابت وطهرت وانوف حمية ونفوس ابيه من ان نؤثر طاعة اللئام علي مصارع الكرام»7.«آگاه باشيد كه زنازاده ي پسر زنازاده، ميان دو چيز پافشاري كرده، شمشير كشيدن و خواري كشيدن و دور است كه ما به ذلت تن دهيم كه نه خدا و رسولش بر ما مي پسندند و نه مؤمنان و دامن هاي پاك و سرهاي پر حميّت و جان هاي والا، مي پذيرد كه ما فرمانبرداري فرومايگان را بر كشته شدنِ با افتخار ترجيح دهيم.»
10 - نفس مطمئنه
«يا ايّتها النّفس المطمئنّة ارجعي الي ربّك راضية مرضيّة»8.«اي روح آرامش يافته خشنود و پسنديده به سوي پروردگارت باز گرد.»قرآن كريم در آياتي نوراني مراتب نفس انسان را بيان مي كند كه از جمله ي آن ها نفس امّاره9، نفس لوامه10 و نفس مطمئنه است و بالاترين درجه ي آن همان نفس مطمئنه مي باشد كه يكي از مصداق هاي كامل آن، وجود مبارك حضرت سيّد الشهدا عليه السلام است.امام صادق عليه السلام مي فرمايد:«اقرؤوا سورة الفجر في فرائضكم ونوافلكم فانها سورة الحسين بن علي وارغبوا فيها رحمكم اللّه» فقال ابو اسامة وكان حاضرا في المجلس كيف صارت هذه السورة للحسين عليه السلام خاصه فقال «الا تسمع الي قوله تعالي «يا ايّتها النفس المطمئنة» انّما يعني، الحسين بن علي فهو ذو النفس المطمئنة الراضية والمرضية واصحابه من آل محمد هم الراضون عن اللّه يوم القيامة وهو راض منهم»11.«سوره ي فجر را در نمازهاي واجب و مستحب خود بخوانيد كه سوره ي حسين بن علي است و به آن روي آوريد، خدا شما را رحمت كند. ابو اسامه كه در مجلس حاضر بود، پرسيد: چگونه اين سوره مخصوص حسين عليه السلام است پس امام فرمود: آيا سخن خدا را نشنيده اي [كه خطاب مي كند:] اي روح آرام! همانا مقصود حسين بن علي است كه داراي نفس مطمئنه و خشنود و پسنديده است و ياران او از خاندان محمد صلي الله عليه و آله نيز در قيامت از خداوند خشنودند و خدا هم از آنان راضي است.»
لطفا منتظر باشید ...
