اهميت كنونى اثبات الرجعة - منفردات کتاب کفایة المهتدی (1) نسخه متنی

اهميت كنونى اثبات الرجعة

درباره‏ى اهميت اثبات الرجعة، در حال حاضر، آن چه بيش‏تر لازم است‏به آن بذل توجه شود، منفردات سندى و متنى آن است . البته، با توجه به نقاد بودن و رجالى بودن فضل و اين كه فضل، خود، از صحابه است و علل احكام را از امام رضا (عليه‏السلام) روايت كرده است و قبل از غيبت امام زمان (عليه‏السلام) بدرود حيات گفته است و از سوى ديگر عصر امام زمان (عليه‏السلام) را تا نج‏سالگى ايشان (عليه‏السلام) (فاصله‏ى سال‏هاى 255 - 260 ه) درك كرده است و درباره‏ى حضرت، با كم‏ترين واسطه نقل روايت كرده است، اهميت نقل از چنين كتابى، دو چندان مى‏شود . نكته‏ى ديگرى كه درباره‏ى روايات اثبات الرجعة در كفاية‏المهتدى هست، اين است كه اغلب احاديث فضل، بنا بر مبانى مشهور رجال صحيحه يا مصححه است . به طور مثال، نزديك به نيمى از احاديث فضل، از مشايخ ثلاثه (ابن ابى عمير، صفوان و بزنطى) است و احاديث غير معتبره‏ى فضل (حتى روايات نبوى آن) كم است كه با نظرى اجمالى به اسناد احاديث، اين امر تصديق مى‏گردد .

براى بيان اهميت مضاعف كتاب فضل، گزارشى از متون احاديث آمده در اثبات الرجعة، در اين جا آورده مى‏شود . در اين گزارش، فقط، به بخشى از فهرست موضوعى روايات مهدويت اشاره مى‏گردد .

- اثبات امامت‏حضرت صاحب (عليه‏السلام) در ضمن دوازده امام (عليه‏السلام) در اين روايات، عناوين ائمه (عليهم‏السلام) «خليفه‏» ، «وصى‏» ، «امام‏» ، «اولى بالمؤمنين من انفسهم‏» ، «مفترض الطاعة‏» ، «سلطان عادل‏» ، «خليفة الله‏» ، «حجة الله‏» ، . . . است . گاهى، درباره‏ى امام زمان (عليه‏السلام) تعبير خاص «حجت‏» را آورده است .

بيش از ده حديث‏به نسب حضرت (عليه‏السلام)، غيبت‏حضرت (عليه‏السلام)، نام پدر حضرت (عليهماالسلام)، و . . . تصريح شده است .

- نيز به خاتميت‏حضرت، با عباراتى مانند: «انتهت اليه الخلافة والوصية‏» ، «خاتم الاوصياء» ، «خاتم حجج الله و خلفائه‏» ، تصريح شده است و . . . ;

- اوصافى فراوان مانند: «المنتقم من اعدائى‏» ، «المنتظر في غيبته المطاع في ظهوره‏» ، «مهدينا» ، «مهدي هذه الامة‏» براى حضرت آمده است;

- ولادت حضرت، نام و تبار مادر ايشان، شمايل ايشان، ديدار با امام زمان (عليه‏السلام) در زمان امام عسكرى (عليه‏السلام)، خبر دادن حضرت عسكرى (عليه‏السلام) از ولادت امام زمان (عليه‏السلام) ;

- غيبت دوازدهمين امام (عليه‏السلام) و غيبت ايشان از دوستان و شيعيان شان (نه فقط از دشمنان شان) و طولانى بودن غيبت ايشان;

- جايز نبودن نام بردن از حضرت حجت (عليه‏السلام) تا قبل از ظهور;

- حكمت غيبت، سختى دوران غيبت، حفظ معجزه آساى حضرت در دوران غيبت، فضيلت اهل زمان غيبت، قيام و خروج به حق و هدايت در دوران غيبت، راه نجات در دوران غيبت، دشمنان در دوران غيبت، تلاش و افكار و برنامه‏هاى آنان (دجال، سفيانى، جرهمى، قحطانى، اصهب بن قيس) ;

- اوضاع و احوال دوران غيبت و قبل از ظهور مشهور به علايم ظهور (اشراط الساعة) ;

- علت عدم قيام امامان (عليهم‏السلام)، عدم قيام امام زمان (عليه‏السلام) در دوران غيبت و حكمت قيام در زمان ظهور;

- به اذن الله بودن ظهور، مخفى بودن زمان ظهور، دروغگو بودن تعيين كنندگان وقت ظهور، ناگهانى بودن ظهور، معدات و مقارنات اذن ظهور;

- علايم و حوادث مقارن با ظهور و بعد از آن;

- شرايط مثبت و منفى ظهور; گسترش ظلم و جور، كثرت جور، فساد، غوايه (گمراهى و سردرگمى)، ترس و اضطراب از ركت‏حضرت (عليه‏السلام)، مكان ظهور، ماه و روز و جريان ظهور، تحيت و ترحيب (خوش آمد گويى)

- اهداف امام (عليه‏السلام) ; اعلان امر خدا، اظهار دين خدا (در تمام زمين)، تطهير از ظالمان، پركردن از قسط و داد، انتقام از دشمنان خدا،

- توانايى‏ها، تداركات، نيروها، معجزات، مبارزات، اعلان پايان مبارزه به رضاى حق تعالى;

- بيعت، عهد سپارى به سيره و عمل پيامبر، اقرارگيرى به حقانيت، اولين بيعت كننده;

- تشكيل حكومت، برنامه‏ها، كارها، اوضاع، مدت و پايان حكومت;

- قضا و دادرسى به حكم داود و حكم پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله‏وسلم)، توانايى بر قضاى به حق و به علم، تدريج در اجراى حدود;

- گسترش عبادات جمعى، سادگى مكتب خانه‏ها، غنا و استغناى مردم، كثرت و دست‏رسى به منابع، بى ارزشى ثروت و اندوخته، اقتدار اجتماعى، امنيت، آبادانى همه‏ى خرابى‏ها، بقاى حكومت، ظرفيت‏حكومت‏براى بقا، احاطه‏ى بر اقوام، بزرگى مساجد، بزرگى پايتخت .

- رجعت، رجعت اختيارى براى يارى حضرت، رجعت‏براى انتقام، رجعت‏براى زندگى;

واضح است كه اين موضوعات و امثال آن كه در اين جمع بندى نيامده است (بويژه در باب ملاحم و علايم ظهور) اگر مستندات مورد اعتمادى داشته باشد، بهترين مفتاح و باب براى تحقيقات مهدويت‏خواهد بود . به طور نمونه درباره‏ى دجال به جز در اين كتاب حديث صحيح به اصطلاح رجالى آن در مجموعه‏هاى حديثى شيعه ديده نمى‏شود . ^[27]

[27] البته با قطع نظر از جاده‏ى آن .