كلمه «تقيّة»:
اين كلمه اسممصدر از «تقي، يتقي» يا از «اتّقي، يتّقي» و يا مصدر دوّم كلمه «اتّقي» است
(بنابر هر احتمال، حرف واو تبديل به تاء شده است). بنابراين تقيّه مشتق از
«وقي» به معناي سپر گرفتن و تحفّظ در پوشش سپر است. كلمه «تقوا» نيز به همين
معني است، نه به معناي پرهيزگاري; چراكه تقوا به معناي «حفظ خويشتن در سايه
انجام واجبات و ترك محرمات» است; به عبارت ديگر تقوا داراي دو بُعد مثبت و
منفي است و پرهيزگاري تنها بُعد منفي آن را تشكيل ميدهد. نتيجه آنكه
تقيّه معنايي جز تحفّظ و خود نگهداري ندارد.