با توجه به ادله حرمت اسراف و قوّت و شمول آنها، ذبح قرباني به گونهاي كه منجر به اسراف و اتلاف آن شود، جايز نيست و در اين مورد فرقي نيست بين ذبح در منا و خارج از منا. بنابراين، در وضعيت فعلي كه در بسياري از مذابح موجود در سرزمين حجاز، قربانيها دفن يا سوزانده ميشوند، ذبح كردن اضحيه در آنها جايز نيست و بر حجاج واجب است در مكاني قرباني كنند كه بتوانند از اسراف آن جلوگيري كرده و به مصرف مستمندان برسانند.اما از آنجا كه در روايات براي ذبح قرباني حج تمتع، سرزمين منا مشخص شده و امروزه هيچيك از مذابح در اين سرزمين قرار ندارد و دليلي نيز بر لزوم رعايت اقربيت به منا در دست نيست لذا حجاج ميتوانند در هر مكاني كه گوشت قرباني اسراف نشود و به مصارف معينش برسد، قرباني خود را ذبح كنند; چه اين مكان مذابح مكانيزهاي باشد كه در وادي محسّر ساخته شده و چه وطن خود آنها و يا هر مكان ديگري.