بلـد الأميـن - نام های شهر مکه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

نام های شهر مکه - نسخه متنی

یعقوب جعفری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

بلـد الأميـن

از نام هاي معروف مكه كه بيانگر احترام فوق العاده و قداست بيش از حد اين سرزمين مقدس است، نام «بلدالأمين» مي باشد. اين نام به همين صورت در قرآن كريم آمده و مورد قسم و سوگند الهي واقع شده است:

«والتين و الزيتون و طور سينين و هذالبلد الأمين».30

«سوگند به انجير و زيتون و سوگند به طور سينا و اين شهر امن (بلدالامين)».

بدون شك منظور از بلدالامين در اين آيه، شهر مكه است; زيرا كه سوره تين در مكه نازل شده. از آن گذشته، در آيات ديگري از قرآن نيز، محل امن بودن مكه و حرم به روشني بيان شده است.

«اولم نمكّن لهم حرماً آمنا»31 «آيا آنها را در حرمي كه محل ايمني است مكان نداديم؟»

«و من دخله كان آمنا»32 «هر كس داخل آن (مكه) شود در امان خواهد بود».

اينكه خداوند شهر مكه را سرزمين صلح و آرامش و جايگاه امن و آسودگي قرار داده، از بركت دعاي حضرت ابراهيم ـ ع ـ بنيانگذار كعبه است كه از خداوند چنين درخواست نموده است:

«واذ قال ابراهيم ربّ اجعل هذا البلد آمنا»33 هنگامي كه ابراهيم گفت: خدايا! اين شهر را محل امن قرار بده و بدينگونه خداوند مكه و حرم را محل امنيت و آرامش خاطر براي همه حتي مجرمان و گنهكاران قرار داده و هيچكس را نبايد و در آنجا آزار و اذيت كرد هر چند جنايتي را مرتكب شده و يا حدي برگردن او باشد و در آن سرزمين مقدس امنيت همگان حتي حيوانات و وحوش تضمين شده است. البته بايد توجه داشت كه تنها امنيت آن دسته مجرمان تضمين شده كه جرم آنها در خود حرم واقع نشود، اما كسي كه احترام حرم را حفظ نكند، ديگر حرمتي براي او نيست و مي توان او را در همانجا مجازات نمود.

در اين زمينه روايات بسياري از حضرات معصومين ـ عليهم السلام ـ وارد شده كه به عنوان نمونه به ذكر دو روايت تبرّك مي جوئيم:

1 ـ «عن معاوية بن عمار قال: سألت ابا عبداللله ـ عليه السلام ـ عن رجل قتل رجلا في الحِلّ ثم دخل الحرم. فقال: لايقتل لايطعم و لايسقي و لا يباع و لايؤذي حتي يخرج من الحرم فيقام عليه الحد. قلت: فماتقول في رجل قتل في الحرم او سرق؟ قال: يقام عليه الحد في الحرم صاغراً لأنه لم ير للحرم حرمة».34

راوي مي گويد: از امام صادق ـ عليه السلام ـ در باره كسي كه در بيرون حرم مردي را كشته و سپس داخل حرم شده، پرسيدم، امام فرمود: «كشته نمي شود ولي به او غذا و آب نمي دهند و معامله نمي كنند و مورد اذيت هم قرار نمي گيرد تا اينكه از حرم خارج شود كه در اين هنگام حد بر او جاري مي شود».

گفتم: در باره مردي كه در خود حرم مرتكب قتل يا سرقت شده چه مي فرمائي؟ امام فرمود:

«در خود حرم بر چنين شخصي ذليلانه حد جاري مي شود; زيرا كه او حرمت حرم را رعايت نكرده است».

2 ـ عن ابي عبدالله ـ عليه السلام ـ «مَنْ دَخَلَ الْحَرَمَ مِنَ النّاسِ مُسْتَجيراً بِهِ فَهُوَ آمِنٌ وَ مَنْ دَخَلَ الْبَيْتَ مُسْتَجيراً بِهِ مِنَ الْمُذْنِبينَ فَهُوَ آمِنٌ مِنْ سَخَطِ اللهِ وَ مَنْ دَخَلَ الْحَرَمَ مِنَ الْوَحْشِ والسِّباعِ وَالطَّيْر فَهُوَ آمِنٌ مِنْ اَنْ يهاجَ اَوْ يؤذِي حَتّي يَخْرُجَ مِنَ الْحَرمِ».35

امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: «هر كس داخل حرم شود در حالي كه به آنجا پناهنده شده، او در امان است. و هر كس از گنهكاران داخل بيت شود در حالي كه به آنجا پناهنده شده، او از غضب خداوند در امان است. و هر حيواني از وحوش و درندگان و پرندگان داخل حرم شود، در امان است و نبايد آنها را رم داد يا اذّيت كرد تا از حرم بيرون روند».

بطوريكه ملاحظه مي فرمائيد در روايات اخير، براي حرم الهي سه نوع امنيّت ذكر شده است:

ـ امنيت از مجازات براي مجرماني كه به حرم پناهنده شوند.

ـ امنيت از عذاب الهي براي گنهكاران.

ـ امنيت براي حيواناتي كه داخل حرم شوند.

اين حكم با استناد به آيات و رواياتي كه بعضي از آنها ذكر شد، ميان فقهاي شيعه اجماعي است و همه به آن فتوا داده اند.

محقق حلي مي گويد: «براي كسي كه به حرم پناهنده شده حدّ جاري نمي شود بلكه از لحاظ غذا و آب در مضيقه قرار مي گيرد تا از حرم خارج شود. اما كسي كه در داخل حرم كاري را انجام دهد كه موجب حد است، حد جاري مي شود».36

شهيد ثاني در شرح اين فقره از كلام محقق مي گويد: «كسي كه مرتكب عملي شده موجب حدّ است و سپس به حرم پناه برد. نمي توان در حرم بر او حد جاري كرد; زيرا حرم احترام دارد و خداوند فرمود: «و من دخله كان آمنا» «كسي كه داخل حرم شد در امان است. ولي در غذا و آب در مضيقه قرار داده مي شود و بيشتر از آنچه كه رمق او را حفظ كند در اختيار او گذاشته نمي شود و با او رفتاري مي شود كه تحمّل آن عادتاً ممكن نيست تا از حرم خارج و حد بر او جاري گردد...» سپس اضافه مي كند كه: «بعضي ها حرم پيامبر و ائمه ـ عليهم السلام ـ را بر حرم الهي ملحق كرده اند كه دليلي بر آن پيدا نشد».37 مشابه همين سخنان را صاحب جواهر نيز دارد.38

آري خداوند شهر مكه را خانه امن خود قرار داده و خونريزي در آن را حرام كرده است و براي همين بود كه امام حسين ـ عليه السلام ـ در سال 60 هجري كه تا روز ترويه در مكه بود وقتي احساس نمود كه مأموران يزيد قصد جان او كرده اند و در حرم الهي خون او را خواهند ريخت، براي حفظ حرمت حرم، حج خود را ناتمام گذاشت و يك روز پيش از عرفه از مكه خارج شد.

/ 8