مشعرالحرام - استطاعت چیست و مستطیع کیست؟ نسخه متنی

مشعرالحرام

مشعر يا مُزْدَلِفَه جايى است كه حاجيان پس از بيرون شدن از عرفات بدانجا مى روند و تا سرزدن آفتاب در آن مى مانند. مشعر ميان دو تنگناى عرفه از يك سو و مُحَسِّر از سوى ديگر است.

آن را مزدلفه گويند چون جايى است كه در رفتن بدان هجوم مى آورند. و به هم نزديك مى شوند يا آنكه در شب بدانجا مى روند و جز اين، وجه تسميه هاى ديگر نيز نوشته اند.

مزدلفه از منتهاى عرفه تا وادى محسّر است.

مـنـا

دره اى است به عرض تقريباً هفتصد متر و طول دو كيلومتر و نيم (از جمره عقبه تا وادى مُحَسِّر). حاجيان بايد از سرزدن خورشيد روز دهم تا ظهر روز دوازدهم در اين درّه بمانند.

در ضبط كلمه منا و معنى آن نظرهاى گوناگون داده اند. ازرقى نويسد: منا را «مِنا» گويند چون هنگامى كه جبرئيل خواست از آدم جدا شود او را گفت آرزو كن! آدم گفت بهشت را آرزو مى كنم و بدين سبب منى ناميده شد چون آرزوى آدم است. براساس اين وجه تسميه بايد منا را به ضم ميم خواند. و هم او در روايت ديگرى آورده است آن را مِنى گويند چون خون در آنجا ريخته مى شود و بعضى آن را به فتح ميم خوانده اند كه به معنى قصد است، و بعضى به كسر ميم ضبط كرده اند.(67)
جـمـرات

جمعِ جَمره به معنى توده اى از سنگ است. جمره هاى سه گانه، در منا و نزديك به مكه است: جمره اولى، وسطى و

جمره عَقَبَه و فاصله هر يك از اين جمره ها به اندازه يك تير پرتاب است.

جمره اولى ـ يا نخستين ـ نزديك مسجد خيف است و جمره وسطى ـ يا ميانه ـ بين جمره اولى و جمره عقبه قرار دارد. حاجيان مكلفند روز عيد قربان به جمره عقبه هفت سنگ