لطفا منتظر باشید ...
سخنرانى دوم
ابن شعبه حرّانى در تحف العقول اين خطبه را به تفصيل نقل كرده است.امام در اين سخنرانى ابتدا سخن امير مؤمنان(عليه السلام) را، كه با استناد به آيات قرآن در باره علماى بنى اسرائيل مردم را موعظه كرده، نقل نموده است.خداوند در اين آيات علماى اهل كتاب را به خاطر آن كه از روى طمع و يا ترس، در برابر فساد و منكر سكوت اختيار كرده و در برابر ظلم و بى عدالتى قيام نمى كردند، لعن كرده است.
امام سپس با استناد به بعضى از آيات قرآن كريم، درباره امر به معروف و نهى از منكر، حكمت تأكيد قرآن بر اين فريضه را تشريح نمود كه اگر اين فريضه احيا شود، بقيه فرايض اقامه خواهد شد; چرا كه حقيقت امر به معروف و نهى از منكر، فراخواندن مردم به اسلام و بازگرداندن حق ستمديدگان و مخالفت با ستمكار و تقسيم عادلانه بيت المال مسلمين و صرف صدقات در مصارف واقعى خود است.
حضرت با بيان اين مقدمه، موقعيت اجتماعى خواص جامعه را توصيف مى كند و برخوردارى از چنين نعمتى را نشانه داشتن مسؤوليت هاى سنگين مى داند. آنان را به خاطر آن كه فقط از مزاياى خواص جامعه بهره مندند ولى از مسؤوليت هاى آن غافلند، سرزنش مى كند و از اين كه براى احياى حق خدا قيام نمى كنند و كوتاهى مىورزند و در نتيجه حق ائمه را خفيف شمرده و حق ضعيفان جامعه را تضييع مى كنند و براى گرفتن آنچه كه حق خود مى پندارند، تلاش مى كنند و... با اين همه، آرزوى رضوان الهى و همنشينى با پيامبران الهى و ايمنى از عذاب خداوند را دارند! مورد نكوهش قرار مى دهد.
«ثمّ أنتم أيّتها العصابة عصابة بالعلم مشهورة و بالخير مذكورة و بالنصيحة معروفة و بالله في أنفس النّاس مهابة يهابكم الشريف... أنتم تتمنّون على الله جنّته و مجاورة رسله و أماناً من عذابه».
امام(عليه السلام) در ادامه سخن، جايگاه رفيع اجتماعى آنان را نعمتى الهى شمرده كه بايد در پرتو برخوردارى از آن، نسبت به دين خدا احساس مسؤوليت كنند، در حالى كه حساسيت آنان نسبت به عهد و پيمان پدرانشان، بيش از عهد و پيمان خداست كه در جامعه آشكارا نقض مى شود.
امام آنان را به خاطر اين كه امنيت زندگى دنيوى را با «مداهنه و سازشكارى» با حاكمان جائر تأمين كرده اند، سرزنش مى كند، در حالى كه خداوند خواص جامعه را به پروا و پرهيز دادن از آن فراخوانده است و علماى جامعه بايد بيش از ديگران بدين امر اهتمام ورزند.
