حكم نگاه در حال شك - احکام روابط زن و مرد و مسائل اجتماعی آنان‌ نسخه متنی

حكم نگاه در حال شك

53. مسئله: اگر انسان شك كند كه اين شخص از كساني است كه نبايد به او نگاه كرد يا از كساني است كه مي تواند به او نگاه كند، نبايد به او نگاه كند.

امام، سيستانى، فاضل، گلپايگاني و مكارم: عروه، (نكاح)، مسئله 50، ص 805.

بهجت:
مثال: اگر مردي زني را در تاريكي ببيند و يا از دور خانمي مي آيد و كاملاً او را نمي شناسد و شك كند كه او يكي از محارم اوست (كه نگاه كردن به او جايز باشد) يا يكي از نامحرمان است (كه نمي تواند به او نگاه كند)، نگاه كردن به او جايز نيست.

54. مسئله: اگر كسي در جمعي شك كند به اين ترتيب كه مي داند محرمي دارد ولي نمي داند كداميك از افراد اين جمع است، نبايد به هيچيك از آنها نگاه كند.

امام، فاضل، گلپايگاني و مكارم: عروه، (نكاح)، مسئله 50، ص 806.

خامنه اى: استفتاء.

بهجت:
مثال: اگر خانمي در ميان جمعي از مردان كه پوشش كافي ندارند داراي محرمي است اما نمي داند كداميك از آنان است نمي تواند به هيچيك از آنان نگاه كند يا مردي مي داند در مجلسي زنانه يكي از محارم او هست، نمي تواند براي پيدا كردن او به زنها نگاه كند (در صورتي كه خانمها پوشش كافي ندارند).

55. مسئله: اگر انسان در شخصي شك كند كه مرد است يا زن (مثلاً بعلتِ تاريكي هوا يا دوري مسافت يا دود و غير اينها) بنابر احتياط واجب نبايد به او نگاه كند.

امام و فاضل: عروه، (نكاح)، مسئله 50، ص 806.

بهجت، گلپايگاني و مكارم:
56. مسئله: اگر انسان در چيزي شك كند كه او انسان است يا حيوان و يا هر چيز ديگر در اين صورت نگاه كردن به او جايز است.

امام، بهجت، سيستانى، فاضل، گلپايگاني و مكارم: عروه، (نكاح)، مسئله 50، ص 806.

خامنه اى: استفتاء.