عبرت -از- روزگار - کیفر نسخه متنی

عبرت -از- روزگار

عمروبن شيبه ميگويددرمراسم حج ،دربين صفاومروه ،ديدم شخصي متكبرانه حركت ميكندوغلامان او،بااسكورت خاصي اوراحركت ميدهندبااينكه درمراسم حج ،بايداين تشريفات نباشدوهمه بطورمساوي وبدون اظهارامتياز، به عبادت خود،ادامه دهند .

پس ازمدتي دربغدادشخصي ژوليده وغبارآلودو مفلوكي راديدم ،قيافه اش نشان ميدادكه رنج روزگار،كمراوراخم كرده ،واو رابه بيچارگي ودريوزگي وذلت افكنده است ،خوب به قيافه اونگاه كردم ، دريافتم كه اين شخص همان مردمتكبري است كه درفلان سال دركناركعبه ، متكبرانه حركت ميكردونوكران وچاكران اورابااحترام وجلال وجبروت ،حركت ميدادند،به اوگفتم توهمان شخص نيستي ؟درپاسخ گفت آري ،من همان شخص هستم .

گفتم چه شدكه اينگونه بيچاره شده اي ؟گفت من درجائي كه به فرمان خدا همه مردم ،تواضع وفروتني ميكردند،تكبرورزيدم ،ازاين روبه اين روزگاري كه ميبيني افتاده ام .