حكيم فروتن (زندگي و انديشه علامه محمد تقي جعفري) - حکیم فروتن (1) نسخه متنی

حكيم فروتن (زندگي و انديشه علامه محمد تقي جعفري)

غلامرضا گلي زواره

امام خميني :

بهترين و مؤثرترين راه مبارزه با اجنبي مجهز شدن به سلاح علم دين و سياست، و خالي كردن اين سنگر و دعوت به خلع اين سلاح، خيانت به اسلام و مملكت اسلامي است.(كلمات قصار)

* جامع معقول و منقول

فيلسوفِ فقيه، اديب متفكر، انديشمند فرزانه، آية‏الله علامه محمد تقي جعفري (ره) يكي از نادر فرزانگان معاصر است. روش، منش، بينش، دانش و فضائل والايي كه اين دانشمند در خود جمع كرده بود، جز در نوابغ نمي‏توان سراغ گرفت.

استعداد عالي، درك فوق العاده، فكر نقّاد، حافظه قوي، روح پرنشاط، استقلال در انديشه، اعتماد به نفس، حقيقت جويي، روبه رويي شجاعانه با آراء و افكار گوناگون، اعراض از تقليد و اعتدال در انتخاب رأي، برخورداري از دانش‏هاي متعدد، آگاهي گسترده بر معارف ديني، برخورد انتقادآميز با فلسفه‏هاي غربي، همت عالي و جهد وافر در پژوهش از جمله خصوصياتي است كه در اين حكيم قابل مشاهده بود، علاوه بر جامعيت علمي، در عرصه روش و كنش نيز از ابعاد متنوّع و جامعي برخوردار بود.

پژوهش‏هاي پرمايه، تدريس و تبيين معارف ديني و فكري و ژرف نگري در انديشه‏هاي ناب، خطابه‏هاي خردمندانه، تصنيف و تأليف در عرصه‏هاي فلسفي، اعتقادي و عرفاني، حضور فعال در همايش‏هاي علمي و فرهنگي داخل و خارج كشور، مكاتبه و ملاقات با متفكران اروپايي و اسلامي، مناظره علمي با متخصصان معارف ديني و حوزه علوم انساني، شيوه‏ها و عرصه‏هايي است كه علامه جعفري با بيان و بنان در آن‏ها موفقيت هايي را به دست آورده است.

در ميان خيل مرزداران معرفت و شريعت كه خورشيد وجودشان دمادم گرمابخش محافل علمي و مجالس درسي است، اين دانشور وارسته درخشندگي ويژه‏اي دارد، در شخصيت علمي اين بزرگمرد برجستگي هايي ديده مي‏شود كه هر يك از آن‏ها چون چراغي فروزان راهنماي روندگان طريقت و جويندگان حقيقت است.

او نيز همچون دانشمندان پيشين در كمال فقر مادي و بضاعت اندك مالي به قله علم دست يافت و زندگي خويش را با سختي سپري كرد و با عزمي راسخ و همتي عالي جانش را در درياي معرفت با آب حيات شستشو داد.

شعاع آگاهي‏هاي وي به قدري گسترده بود كه هر كجا كلامي يا نوشتاري از وي ديده مي‏شود بر ارزش توانمندي‏هاي علمي او صحه مي‏گذارد، هنرش اين بود كه به گزينش عالي‏ترين متون فلسفي و حِكْمي مي‏پرداخت و پيرامون آن به آفرينش آثار خويش اشتغال مي‏ورزيد. او مي‏كوشيد تا معماي حيات و هندسه معرفت را آن چنان كه شايسته است بازشناسد، به معقولات دلبستگي شديدي داشت و هستي‏شناسي گوهر گمشده‏اش بود و گويا در وجودش تمايل به اين رشته از علوم موج مي‏زد.