43هر چند شب با تمام توش و توان و طلابتش بر سرزمين تب زده آويخت ديدم سيماب صبحگاهي از سر بلندترين كوهها فرو مي ريخت گفتم اميد من برخيز وخواب را برخيز و باز روشني آفتاب را