عملكردهاى مثبت صدا و سيما در انقلاب اسلامى و پس از آن بسيار بوده و اين سازمان زبان گوياى انقلاب و جمهورى اسلامى در تمام دوره هاى سخت انقلاب، به خصوص جنگ تحميلى و پس از آن، بوده است. ولى از آن جا كه بناى كار بر رفع اشكالات و ارائه خدمات بيش تر است، مواردى چند كه به رفع نقايص موجود مى پردازد، يادآورى مى گردد تا سازندگان محترم برنامه هاى صدا و سيما بيش از پيش، در انجام وظايف خطير خود در قبال فرهنگ و جامعه اسلامى موفق باشند و نقش خويش را در بالندگى و شكوفايى فرهنگ اسلامى به نحو احسن ايفا نمايند.
الف ـ رعايت احكام و شؤونات اسلامى و اشاعه فرهنگ دينى
صدا و سيما در تمامى برنامه هاى خود، بايد احكام، دستورات و ارزش هاى شرع مقدس اسلام را مراعات نمايد و تبليغ و ترويج تعاليم و ارزش هاى اسلامى را همواره در سرلوحه كارهاى خويش قرار دهد. فراموش نكنيم كه نظام جمهورى اسلامى براساس دستورات سعادت بخش اسلام بنا نهاده شده و صدا و سيما، كه مبلّغ اين نظام است، بايد برنامه هاى خود را بر محور اين معيار اساسى تنظيم نمايد. به عنوان نمونه، موارد ذيل به طور مداوم و در تمام برنامه ها مورد توجه قرار گيرد:1ـ احتراز از پخش موسيقى هايى كه متناسب با مجالس لهو و لعب است;2ـ ظاهر شدن بازيگران فيلم ها و نمايش ها، اعم از مرد و زن، با پوشش كامل اسلامى; 3ـ در نمايش ها، به زنان چادرى، نقش هاى مثبت داده شود;4ـ پرهيز از دادن نقش ها و موقعيت هاى اجتماعى پايين و پست، به چهره هاى افراد مذهبى;5ـ در نمايش ها و فيلم ها همان گونه كه معمولاً به همه جنبه هاى زندگى توجه مى شود، مسائل دينى نيز مورد توجه قرار گيرد; مثلاً، نماز خواندن، مسجد رفتن،قرآن خواندن و مانند آن نيز نشان داده شود (هرچند به صورت كوتاه).6ـ بى توجهى نسبت به اعمال دينى به صورت يك موضوع عادى نشان داده نشود;7ـ نقش هايى كه نشان دهنده افراد جاهل، بى سواد و كهنه گرا است نبايد همراه با اعمال و مناسك دينى باشد; گاهى در فيلم ها مشاهده مى شود كه در ميان افراد گوناگون و متفاوت، مثلاً پير مردى بى سواد يا پيرزنى خرافه پرست (گاهى هم به شدت بداخلاق) و يا دهاتى بى سواد، نماز مى خواند، مسجد مى رود ويا تسبيح به دست گرفته و ذكر مى گويد. روشن است كه اين گونه برخوردها با عقايد و اعمال دينى، مردم را نسبت به دين بدبين خواهد كرد.8ـ آموزش احكام، عقايد و معارف دينى به صورت جذّاب و با استفاده از فنون پيشرفته هنرى انجام گيرد. متأسفانه در مورد معارف دينى از هنر بسيار كم استفاده مى شود و غالباً سخنرانى ها و مرثيه ها به صورت خام پخش مى شود.9ـ مسائل دينى و اخلاقى تا حدّى كه ممكن است، به صورت فيلم و نمايش نامه در آيند; اگر هنرمندان به سوى درياى بى كران معارف اسلامى كشيده شوند، موضوعات ناب و قابل طرح بسيارى خواهند يافت كه نه تنها در جامعه اسلامى، بلكه در تمام جهان طرفداران زيادى خواهد يافت; موضوعاتى كه انسان ها را به سعادت، سلامت و كرامت دعوت مى كند.10ـ در مسابقات اطلاعات عمومى، كه از صدا و سيما پخش مى شود، مطالب دينى به قدر كافى گنجانده شود; مسابقات معارف دينى به صورت جداگانه نمى تواند جاى اين تركيب را بگيرد; زيرا مسابقات معارف مشتريان خاص و معدودى دارد، در حالى كه مسابقات اطلاعات عمومى مخاطبان بيش تر دارد.11ـ به تصوير كشيدن نقش ائمّه اطهار(عليهم السلام) در تاريخ اسلام;12ـ تبيين جنبه هاى گوناگون زندگى از ديدگاه ائمّه(عليهم السلام);13ـ تشويق كودكان به حفظ روايات قرآن;14ـ احياى نماز وتبيين نقش معنويت در زندگى فردى، اجتماعى و اخروى;15ـ ترويج امر به معروف و نهى از منكر ونقش اجتماعى آن و احياى عملى آن در ساختار خانواده;16ـ احياى فرهنگ اسلام در مورد صدقه، وقف و...
ب ـ تكيه بر عناصر مثبت فرهنگ خودى
فرهنگ هر جامعه ارتباط نزديك و تفكيك ناپذيرى با دين آن جامعه دارد. دين در تمام بخش هاى حيات انسانى نفوذ مى كند و آن را تحت تأثير قرار مى دهد. غالب ملت ايران را مسلمانان و اكثريت بالايى از آن ها را شيعيان تشكيل مى دهند. بنابراين، مذهب شيعه در فرهنگ اين ملت نقش فوق العاده اى ايفا كرده است. بر سازمان صدا و سيما لازم است نكات و عناصر مثبت اين فرهنگ غنى را بازشناسى كند و آن ها را با شيوه هاى صحيح و مناسب فرهنگى اشاعه دهد. در اين جا، به برخى از عناصر مثبت فرهنگ خودى اشاره مى شود:1ـ صله رحم;2ـ احترام به والدين و بزرگترها;3ـ احترام به كهن سالان و دستگيرى از آن ها;4ـ روابط حسنه و عاطفى با همسايگان;5ـ دستگيرى از تهى دستان;6ـ اهميت دادن به دانش;7ـ ارزش قايل شدن براى نقش معلمى و تشويق آن ها;8ـ تقويت روحيه مهمان نوازى (به صورت ساده و بدون تكلّف);9ـ ارزش دادن به مشاغل فرهنگى;10ـ احياى فرهنگ صدقه;11ـ ضد ارزش جلوه دادن سودجويى و گران فروشى;12ـ احترام به كودكان و رعايت حقوق آن ها;13ـ توصيه به نظم و برنامه ريزى در زندگى و...
ج ـ تأكيد بر جنبه هاى درخشان تاريخ ملّى ـ اسلامى
گذشته چراغ راه آينده است و ملتى كه گذشته روشن و درخشانى در تاريخ دارد بسان درخت تنومندى است كه ريشه در اعماق خاك دوانيده، و هيچ طوفانى آن را تهديد نمى كند. ملت ما در تاريخ پرشكوه خود، حوادث مهم، خاطرات به ياد ماندنى و مردان بزرگ بسيارى ديده است كه يادآورى آن ها به آحاد ملت احساس غرور، افتخار و بزرگى مى دهد. تأكيد بر آن حوادث تاريخى كه به مردم احساس بزرگى و عظمت مى بخشد و از خودباختگى آن ها جلوگيرى مى كند ضرورى است. تشخيص حوادث و شخصيت هاى مهم تاريخى براى ارائه در صدا و سيما وظيفه مورخان است. به عنوان نمونه، به چند مورد اشاره مى شود:1ـ مبارزه مردم ايران عليه استعمار;2ـ نهضت مشروطيت وعللوعوامل شكست وپيروزى آن3ـ نهضت تنباكو;4ـ نهضت سربداران;5ـ قيام جنگل;6ـ نهضت روشن فكرى و نقش آنان در مبارزه با استعمار;7ـ نقش روحاينت در تاريخ سياسى ايران;8ـ قيام امام خمينى; و نقش آن در احياى اسلام;9ـ شخصيت هاى علمى و ادبى و تأثير آن ها بر تمدن جديد;10ـ جنگ تحميلى و رشادت هاى هشت سال دفاع مقدس،... .