تفسیر نمونه جلد 20

آنها مى‏دانند كه مجازات الهى بر طرف شدنى نيست، تنها تقاضايشان اين است كه يك روز عذاب الهى از آنان برداشته شود يك روز تخفيف بگيرند نفسى تازه كنند، و اندكى بياسايند، و به همين قانع هستند! ولى مراقبان دوزخ" مى‏گويند: آيا پيامبران شما با دلائل روشن به سراغتان نيامدند"؟ و آيا بقدر كافى براى شما اتمام حجت نشد؟ (قالُوا أَ وَ لَمْ تَكُ تَأْتِيكُمْ رُسُلُكُمْ بِالْبَيِّناتِ).

در پاسخ" مى‏گويند: آرى" (قالُوا بَلى‏).

ولى خازنان دوزخ به آنان" مى‏گويند: حال كه چنين است هر چه مى‏خواهيد دعا كنيد، اما بدانيد دعاى كافران بجايى نمى‏رسد و ضايع و نابود مى‏شود"! (قالُوا فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْكافِرِينَ إِلَّا فِي ضَلالٍ).

شما خود معترفيد كه پيامبران الهى با دلائل روشن آمدند، اما به آنها اعتنا نكرديد و كافر شديد، بنا بر اين هر چه دعا كنيد سودى ندارد، چرا كه خدا دعاى كافران را نمى‏پذيرد.

جمعى از مفسران در تفسير جمله اخير گفته‏اند منظور اين است كه شما خودتان دعا كنيد زيرا ما بدون اذن پروردگار نمى‏توانيم دعا كنيم، اشاره به اين كه وقتى ما چنين اجازه‏اى نداشته باشيم بايد بدانيد درهاى نجات به روى شما بسته است، درست است كه كافر در قيامت مؤمن مى‏شود، اما اين ايمان چيزى از آثار كفر او نمى‏كاهد، لذا هم چنان نام كافر بر او مى‏ماند.

ولى تفسير اول مناسبتر به نظر مى‏رسد.