در آيات گذشته خداوند پيامبر (ص) را به صبر و شكيبايى در مقابل مخالفان و نغمههاى ناموزون و توطئههاى شوم آنها دعوت مىكرد، و آيات مورد بحث انگيزه مجادله و ستيزهجوئيهاى آنان را در مقابل حق شرح مىدهد.در نخستين آيه مىگويد:" كسانى كه بدون منطق و دليلى كه از سوى خدا براى آنها آمده باشد در آيات الهى مجادله مىكنند، و در سينههاشان جز تكبر نيست" (إِنَّ الَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ إِنْ فِي صُدُورِهِمْ إِلَّا كِبْرٌ)." مجادله"- چنان كه قبلا هم اشاره كردهايم- به معنى مخاصمه و ستيزهجويى در سخن و جر و بحثهاى بىمنطق است. هر چند گاهى در معنى وسيع اعم از گفتگوى باطل و حق نيز به كار مىرود، و تعبير" بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ" تاكيدى است بر آنچه معمولا از معنى مجادله استفاده مىشود، چرا كه" سلطان" به معنى دليل و برهانى است كه مايه سلطه انسان بر طرف مقابل مىشود.و تعبير" اتاهم" اشاره به دلائلى است كه از طريق وحى از سوى خدا نازل مىگردد، و چون وحى مطمئنترين طريق براى اثبات حقائق است در اينجا روى آن تكيه شده است.منظور از" آيات اللَّه" كه آنها در مورد آن مجادله مىكردند" معجزات و آيات قرآن" و بحثهاى مربوط به مبدء و معاد است كه گاه آن را سحر مىخواندند، گاه
لطفا منتظر باشید ...
