تفسیر نمونه جلد 20

61- خداوند كسى است كه شب را براى شما آفريد تا در آن بياسائيد، و روز را روشنى بخش قرار داد، خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و كرم است هر چند اكثر مردم شكرگزارى نمى‏كنند.

62- اين است خداوند پروردگار شما كه آفريننده همه چيز است، هيچ معبودى جز او نيست، با اينحال چگونه از راه حق منحرف مى‏شويد؟! 63- اينچنين كسانى كه آيات خدا را انكار مى‏كردند منحرف مى‏شوند.

تفسير: مرا بخوانيد تا اجابت كنم!

از آنجا كه در آيات گذشته تهديداتى نسبت به افراد بى‏ايمان و متكبر و مغرور آمده بود، در اين آيات آن را با لطف و مهربانى مى‏آميزد، و آغوش رحمتش را به روى توبه كنندگان مى‏گشايد، نخست مى‏گويد:" پروردگار شما گفته است كه مرا بخوانيد تا دعاى شما را اجابت كنم" (وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ).

بسيارى از مفسران دعا و خواندن را در اينجا به همان معنى معروفش تفسير كرده‏اند، و جمله" أَسْتَجِبْ لَكُمْ" و همچنين روايات متعددى كه در ذيل اين آيه در زمينه دعا و ثوابهاى آن آمده است، و بعدا به آن اشاره خواهيم كرد، نيز شاهد همين معنى است.

در حالى كه بعضى ديگر به پيروى از" ابن عباس" مفسر معروف احتمال داده‏اند كه" دعا" در اينجا به معنى توحيد و عبادت پروردگار است، يعنى" مرا بپرستيد و به وحدانيتم اقرار كنيد" ولى ظاهر همان تفسير اول است.

به هر حال از آيه فوق چند نكته استفاده مى‏شود:

1- دعا كردن محبوب الهى و خواست خود او است.

2- بعد از دعا وعده اجابت داده شده است، ولى مى‏دانيم اين وعده وعده‏اى است مشروط، و نه مطلق، دعائى به هدف اجابت مى‏رسد كه شرائط لازم در" دعا"