تفسیر نمونه جلد 20

و جريان بادها را آن چنان منظم قرار داده كه مى‏توان از آنها در مسيرهاى معينى پيوسته استفاده كرد و" با آن به ديدار آشنا رسيد".

در آخرين آيه مورد بحث براى تاكيد و گرفتن اقرار از همگان مى‏فرمايد:

" خدا آياتش را همواره به شما نشان مى‏دهد، بگوئيد كداميك از آيات خدا را مى‏توانيد انكار كنيد"؟! (وَ يُرِيكُمْ آياتِهِ فَأَيَّ آياتِ اللَّهِ تُنْكِرُونَ).

آيا آيات و نشانه‏هاى او را در" آفاق" مى‏توانيد انكار كنيد يا آيات او را در انفس؟ آيا آيات او را در آفرينش خود از خاك و سپس پيمودن مراحل جنينى، و مراحل بعد از تولد را مى‏توانيد انكار كنيد، يا نشانه‏هاى او را در مساله حيات و مرگ؟

و آيا آيات الهى را در آسمان و زمين و آفرينش شب و روز مى‏توان با ديده انكار نگريست؟ و يا آفرينش وسائلى براى ادامه حيات همچون انعام و چهارپايان؟

بر هر كجا كه بنگريد آثار خدا نمايان است،" كور باد چشمى كه او را نبيند".

به راستى با اينكه آيات و نشانه‏هاى او براى همگان روشن است چرا گروهى راه انكار را پيش مى‏گيرند؟

مفسر بزرگ مرحوم طبرسى در پاسخ اين سؤال مى‏گويد: اين انكار ممكن است از سه امر ناشى گردد:

1-" هوا پرستى" كه سبب مى‏شود انسان با شبهات بى‏اساس چهره حق را بپوشاند (و به هوى و هوس خويش ادامه دهد، چرا كه قبول حق او را محدود مى‏سازد، از يك سو وظائفى براى او تعيين مى‏كند، و از سوى ديگر محدوديتهايى اما هواپرستانى كه نمى‏خواهند نه آن وظائف را بپذيرند و نه اين محدوديتها را به انكار حق برمى‏خيزند هر چند دلائل آن روشن و آشكار باشد).