تفسیر نمونه جلد 20

و نياز خويش از آن بهره مى‏گيرد.

وصف ديگرش اين است كه مجموعه‏اى كامل است، زيرا" قرآن" از ماده قرائت در اصل به معنى جمع كردن اجزاى سخن است.

در توصيف سوم فصاحت و بلاغت مخصوص آن را بيان مى‏كند، كه حقايق را صريح و دقيق، بى كم و كاست و گويا و رسا، و در عين حال زيبا و جذاب منعكس مى‏سازد.

توصيف چهارم و پنجم بيانگر تاثير عميق تربيتى آن است، از طريق بشارت و انذار، گاه چنان آياتش در تشويق نيكان و پاكان اوج مى‏گيرد كه تمام وجود انسان را به وجد مى‏آورد، و گاه در تهديد و انذار فاسدان و مجرمان چنان تكان دهنده است كه مو بر تن انسان راست مى‏شود، و اين دو اصل تربيتى را دوش به دوش يكديگر در آياتش پيش مى‏برد.

ولى افسوس كه متعصبان لجوج گوش شنوا ندارند، گويى كرند و هيچ نمى‏شنوند، گوش ظاهرشان سالم است، ولى روح شنوايى و درك حقايق را از محتواى كلام از دست داده‏اند.

اما عكس العمل منفى اين كوردلان به همين جا ختم نمى‏شد، بلكه تلاش و كوشش داشته كه پيامبر (ص) را از دعوت خود مايوس سازند، و به او ثابت كنند كه در مقابل دعوت تو گوش شنوايى در اين ديار نيست، و بيهوده تلاش مكن! چنان كه در آيه بعد مى‏گويد:" آنها گفتند: قلبهاى ما در برابر دعوت تو در پوشش‏هايى قرار گرفته، و گوشهاى ما سنگين است، و ميان ما و تو حجابى وجود دارد"! (وَ قالُوا قُلُوبُنا فِي أَكِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونا إِلَيْهِ وَ فِي آذانِنا وَقْرٌ وَ مِنْ بَيْنِنا وَ بَيْنِكَ حِجابٌ).

حالا كه چنين است كار به كار ما نداشته باش توبه سراغ عمل و برنامه‏هاى‏