تفسیر نمونه جلد 20

جالب اينكه آنها تنها از پوست تنشان اين سؤال را مى‏كنند نه از ساير گواهان، مانند چشم و گوش.

ممكن است به خاطر اين باشد كه گواهى پوست از همه عجيبتر و شگفت‏انگيزتر، و از همه گسترده‏تر و وسيع‏تر است، همان پوستى كه خود بايد قبل از همه اعضاء طعم عذاب الهى را بچشد به چنين گواهى برمى‏خيزد، و اين راستى حيرت‏آور است.

سپس ادامه مى‏دهند:" او كسى است كه شما را در آغاز آفريد، و بازگشت همه شما نيز به سوى او است" (وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ).

و باز مى‏افزايند:" شما اگر گناهانتان را مخفى مى‏كرديد نه از اين جهت بود كه از شهادت گوش و چشمها و پوستهايتان بر ضد خودتان بيم داشتيد، شما اصلا باور نمى‏كرديد روزى اينها به سخن در آيند و بر ضد شما گواهى دهند" (وَ ما كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَ لا أَبْصارُكُمْ وَ لا جُلُودُكُمْ).

" بلكه مخفى كارى شما به خاطر اين بود كه گمان مى‏كرديد خداوند بسيارى از اعمالى را كه انجام مى‏دهيد نمى‏داند" (وَ لكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا يَعْلَمُ كَثِيراً مِمَّا تَعْمَلُونَ).

غافل از اينكه هم خداوند در همه جا شاهد و ناظر بر اعمال شماست، و از اسرار درون و برون شما آگاه است، و هم ماموران مراقبت او همه جا با شما هستند، آيا هرگز مى‏توانيد پنهان از چشم و گوش و حتى پوست تنتان عملى انجام دهيد؟!