تفسیر نمونه جلد 20

27- به طور مسلم به كافران عذاب شديدى مى‏چشانيم، و آنها را به بدترين اعمالى كه انجام مى‏دادند جزا مى‏دهيم.

28- كيفر دشمنان خدا آتش است كه در آن سراى جاويدشان است، جزائى است در مقابل اينكه آيات ما را انكار مى‏كردند.

29- كافران گفتند: پروردگارا! آنهايى را كه از جن و انس ما را گمراه كردند به ما نشان ده تا زير پاى خود بگذاريم (و لگدمالشان كنيم) تا از پست‏ترين مردم باشند!

تفسير: جنجال كنيد تا صداى دلنواز قرآن را نشنوند!

به تناسب بحثهايى كه در باره بعضى اقوام پيشين، قوم عاد و ثمود، در آيات گذشته آمد، و نيز به تناسب همنشينان بد سيرتى كه حقايق را در نظر انسان وارونه جلوه مى‏دهند، آيات مورد بحث گوشه‏اى از انحراف و بد انديشى مشركان عصر پيامبر (ص) را مجسم مى‏سازد.

در بعضى از روايات آمده است كه هر گاه پيامبر (ص) در مكه صداى خود را به تلاوت قرآن مجيد و كلمات شيرين و جذاب و پر محتواى خداوند بلند مى‏كرد مشركان مردم را از او دور مى‏كردند، و مى‏گفتند: سوت و صفير بكشيد، و صدا را به شعر بلند كنيد تا سخنان او را نشنوند! «1».

قرآن مجيد در آيات فوق به اين معنى اشاره كرده، مى‏گويد:" كافران گفتند: گوش به اين قرآن فرا ندهيد و به هنگام تلاوت آن لغو و باطل سر دهيد و جنجال كنيد تا غالب شويد"! (وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهذَا الْقُرْآنِ وَ الْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ).

اين يك روش قديمى براى مبارزه در برابر نفوذ حق است كه امروز نيز به صورت گسترده‏تر و خطرناكترى ادامه دارد كه براى منحرف ساختن افكار مردم‏

(1)" تفسير مراغى" جلد 24 صفحه 125 و" تفسير روح المعانى" جلد 24 صفحه 106.