تفسیر نمونه جلد 20

على (ع) در يكى از خطبه‏هاى نهج البلاغه اين آيه را با عبارت گويا و پر معنايى تفسير مى‏كند و بعد از تلاوت آن مى‏فرمايد:

و قد قلتم" ربنا اللَّه" فاستقيموا على كتابه و على منهاج امره و على الطريقة الصالحة من عبادته، ثم لا تمرقوا منها، و لا تبتدعوا فيها، و لا تخالفوا عنها:

" شما گفتيد پروردگار ما" اللَّه" است اكنون بر سر اين سخن پايمردى كنيد، بر انجام دستورهاى كتاب او، و در راهى كه فرمان داده، و در طريق پرستش شايسته او، استقامت به خرج دهيد، از دايره فرمانش خارج نشويد، در آئين او بدعت مگذاريد و هرگز با آن مخالفت نكنيد" «1».

در حديث ديگرى از پيغمبر گرامى اسلام (ص) مى‏خوانيم كه اين آيه را تلاوت فرمود سپس افزود:

قد قالها الناس، ثم كفر اكثرهم، فمن قالها حتى يموت فهو ممن استقام عليها:

" گروهى اين سخن را گفتند سپس اكثر آنها كافر شدند، اما كسى كه اين سخن را بگويد و هم چنان به آن تداوم دهد تا مرگش فرا رسد او از كسانى است كه بر آن استقامت كرده" «2».

و اگر مى‏بينيم در حديثى كه از امام على بن موسى الرضا (ع) نقل شده در پاسخ سؤال از تفسير" استقامت" فرمود:

هى و اللَّه ما انتم عليه:

" استقامت همان روش ولايتى است كه شما داريد" «3» به معنى اين نيست كه مفهوم آيه در مساله ولايت خلاصه شود بلكه چون پذيرش رهبرى ائمه اهل بيت (ع) ضامن بقاء خط توحيد و روش اصيل اسلام و ادامه عمل صالح است، استقامت را به اين معنى تفسير فرموده است.

(1) نهج البلاغه خطبه 176.

(2) مجمع البيان ذيل آيات مورد بحث.

(3) همان مدرك.