تفسیر نمونه جلد 20

كوتاه سخن اين كه ارزش انسان كه در ايمان و عمل صالح خلاصه مى‏شود در اين آيه در جمله" قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا" منعكس شده، و لذا در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام (ص) آمده كه شخصى خدمتش عرض كرد: اخبرنى بامر اعتصم به:" دستورى به من ده كه به آن چنگ زنم و در دنيا و آخرت اهل نجات شوم".

پيغمبر (ص) فرمود: قل ربى اللَّه ثم استقم:" بگو پروردگار من اللَّه است و بر اين گفته خود به‏ايست"! سپس مى‏گويد: پرسيدم:" خطرناكترين چيزى كه بايد از آن بترسم چيست"؟ پيامبر (ص) زبانش را گرفت و فرمود:" اين"! «1» اكنون به‏بينيم كسانى كه اين دو اصل مهم را در وجود خود زنده مى‏كنند مشمول چه مواهبى از سوى خدا هستند.

قرآن در اين آيات به هفت موهبت بزرگ اشاره مى‏كند مواهبى كه از سوى فرشتگان الهى كه بر آنها نازل مى‏شوند به آنها بشارت داده مى‏شود.

آرى كار انسان بجايى مى‏رسد كه در پرتو ايمان و استقامت فرشتگان بر او نازل مى‏گردند و پيام الهى را كه سراسر لطف و مرحمت است به او اعلام مى‏دارند.

پس از نخستين و دومين بشارت در مورد عدم" خوف" و" حزن" كه به آن اشاره شد.

در سومين مرحله مى‏گويند:" بشارت باد بر شما به آن بهشتى كه به آن وعده داده مى‏شديد" (وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ).

و در چهارمين بشارت مى‏افزايند:" ما ياران و مددكاران شما در زندگى‏

(1) روح البيان جلد 8 صفحه 254.