تفسیر نمونه جلد 20

تهديدى است پر معنى و توام با وعده مجازات، چرا كه ديدن اعمال و نگه داشتن حساب آنها براى همين منظور است.

آيه بعد سخن را از توحيد و معاد به قرآن و نبوت مى‏كشاند، و باز به صورت هشدار به كافران لجوج و بى منطق مى‏فرمايد:" آنها كه به اين ذكر و يادآورى الهى (قرآن مجيد) به هنگامى كه به سراغ آنها آمد كافر شدند بر ما مخفى نخواهند ماند" (إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِالذِّكْرِ لَمَّا جاءَهُمْ) «1».

اطلاق" ذكر" بر" قرآن" به خاطر اين است كه قبل از هر چيز انسان را متذكر و بيدار مى‏سازد و حقايقى را كه انسان اجمالا با فطرت خدادادى دريافته با وضوح و تفصيل شرح مى‏دهد، نظير اين تعبير در آيات ديگر قرآن نيز آمده است، از جمله در آيه 9 سوره حجر مى‏خوانيم: إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ:" ما اين ذكر و يادآورى را نازل كرديم و به طور قطع از آن پاسدارى خواهيم كرد".

و بعد براى بيان عظمت قرآن مى‏افزايد:" به طور مسلم كتابى است شكست ناپذير" (وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ).

كتابى است كه هيچ كس نمى‏تواند همانند آن را بياورد و بر آن غلبه كند، كتابى است بى‏نظير، منطقش محكم و گويا، استدلالاتش قوى و نيرومند، تعبيراتش منسجم و عميق، تعليماتش ريشه‏دار و پر مايه، و احكام و دستوراتش هماهنگ‏

(1) در اين كه خبر" ان الذين" چيست؟ مفسران احتمالات زيادى داده‏اند كه از همه مناسبتر اين است كه گفته شود خبر جمله" لا يخفون علينا" است كه بقرينه آيه قبل حذف شده، بعضى نيز خبر را- به" يلقون فى النار" كه از آيه قبل فهميده مى‏شود گرفته‏اند، و بعضى جمله" أُولئِكَ يُنادَوْنَ مِنْ مَكانٍ بَعِيدٍ" كه در آيات آينده خواهد آمد مى‏دانند، ولى معنى اول مناسبتر به نظر مى‏رسد.