تفسیر نمونه جلد 20

و اختلافى به سخنش راه مى‏يابد، و نه خط نسخ و بطلان بر آن كشيده مى‏شود، نه دست تحريف به سوى آن دراز مى‏گردد، و نه تضادى با حقايق كتب پيشين و اكتشافات علمى در حال و آينده دارد.

به هر حال اين آيه از آيات روشنى است كه نفى هر گونه تحريف، چه از نظر نقصان، و چه اضافه، از قرآن مجيد مى‏كند (شرح بيشتر در باره عدم تحريف قرآن در جلد 11 صفحه 18 به بعد- ذيل آيه 9 سوره حجر إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ بيان شد، و دلائل مختلف آن را شرح داده، و به سؤالاتى كه در اين زمينه است پاسخ گفته‏ايم).

سؤال

ممكن است گفته شود" باطل" همان گونه كه اشاره شد به معنى" مخالف حق" است در حالى كه شما و مفسران ديگر آن را به معنى" مبطل" و ابطال كننده تفسير كرده‏ايد.

پاسخ اين سؤال را با توجه به نكته ظريفى مى‏توان دريافت، و آن اينكه قرآن نمى‏گويد باطلى بعد از اين كتاب آسمانى به وجود نمى‏آيد، بلكه مى‏گويد باطلى به سراغ اين كتاب آسمانى نخواهد آمد (به ضمير در جمله" تاتيه" توجه كنيد) و معنى اين سخن آن است كه چيزى نمى‏تواند به سراغ آن بيايد و آن را ابطال كند (دقت كنيد).