تفسیر نمونه جلد 20

گودى كف پا.

2- در درون چشم و دهان انسان چشمه‏هاى جوشانى است كه دقيقا تنظيم شده و از روزنه بسيار ظريف و باريكى در تمام طول عمر و بدون وقفه دو مايه كاملا مختلف روان است، كه اگر نمى‏بود نه انسان قدرت ديدن داشت، و نه توانايى بر سخن گفتن و جويدن و بلعيدن غذا، و به تعبير ديگر بدون اين دو موضوع ظاهرا كوچك زندگى براى انسان غير ممكن است.

اگر سطح چشم دائما مرطوب نباشد گردش حدقه سخت آزار دهنده و غير ممكن است، و برخورد پلكها با سطح چشم آن را مى‏خراشد، بلكه آن را از حركت باز مى‏دارد! اگر زبان و گلو و دهان مرطوب نباشد نه سخن گفتن ممكن است و نه فرو بردن غذا، تجربه كرده‏ايد كه وقتى كمى دهان و گلوى انسان خشك مى‏شود حرف زدن و حتى تنفس كردن و غذا خوردن براى او چقدر مشكل مى‏شود؟ تا چه رسد به اينكه به كلى اين آب قطع گردد.

درون بينى نيز بايد دائما مرطوب باشد تا برخورد مداوم هوا و عبور آن به آسانى صورت گيرد.

جالب اينكه از روزنه باريكى كه فاضلاب چشم محسوب مى‏شود آبى كه از غده‏هاى اشكى مى‏جوشد سرازير بينى مى‏شود و آن را مرطوب نگهميدارد، اگر يك روز اين روزنه بسيار ظريف و باريك بسته شود- چنان كه در بعضى از بيماران مى‏بينيم- دائما سيلابى از آب چشم بر صورت جارى است و منظره زننده و وضع مزاحمى دارد.

و اگر تناسب چشمه‏هاى اشك با كشش اين روزنه‏ها نيز به هم خورد باز همين موضوع تكرار مى‏شود.

در مورد غده‏هاى بزاقى دهان نيز مساله همين است كمبود آن زبان و دهان‏