تفسیر نمونه جلد 20

" پروردگارا من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را در روزى كه حساب بر پا مى‏شود ببخش".

يوسف (ع) مى‏گويد: رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ:" پروردگارا بهره‏اى از حكومت به من رحمت فرموده‏اى".

و موسى (ع) مى‏گويد: رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ:

" پروردگارا به خاطر نعمتى كه به من داده‏اى پشتيبان مجرمان نخواهم بود".

سليمان (ع) مى‏گويد: هَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي:

" خداوندا حكومتى به من ببخش كه شايسته كسى بعد از من نباشد".

عيسى (ع) عرض مى‏كند: رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ:" پروردگارا! بر ما مائده‏اى از آسمان فرو فرست" (مائده- 114).

و پيامبر بزرگ اسلام (ص) عرضه مى‏دارد: رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ" پروردگارا من از وسوسه‏هاى شياطين به تو پناه مى‏برم" (مؤمنون- 97).

و مؤمنان طبق آيات آخر سوره آل عمران چندين بار اين تعبير را تكرار مى‏كنند از جمله مى‏گويند رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا:" پروردگارا اين آسمانها و زمين پهناور را بيهوده نيافريده‏اى"! از اين تعبيرات به خوبى استفاده مى‏شود كه بهترين دعا آن است كه از مساله ربوبيت پروردگار آغاز شود، درست است كه نام مبارك" اللَّه" جامعترين نامهاى خدا است ولى از آنجا كه تقاضا از محضر پر لطف او تناسب با مساله ربوبيت دارد، ربوبيتى كه از ناحيه خداوند از نخستين لحظات وجود انسان آغاز مى‏شود و تا آخر عمر او و بعد از آن ادامه دارد، و انسان را غرق الطاف الهى مى‏كند، خواندن خداوند به اين نام در آغاز دعاها از هر نام ديگر مناسبتر و شايسته‏تر است «1».

(1)" تفسير كبير فخر رازى" ذيل آيات مورد بحث.