تفسیر نمونه جلد 20
لطفا منتظر باشید ...
شده، در آيه مورد بحث پيامبر (ص) را دستور مىدهد كه براى حل اختلافات و احياى آئين انبيا بكوشد، و در اين راه نهايت استقامت را به خرج دهد.مىفرمايد:" انسانها را به سوى آئين واحد الهى دعوت كن، و از اختلافات برهان" (فَلِذلِكَ فَادْعُ) «1».سپس دستور به استقامت در اين راه داده، مىگويد:" آن گونه كه مامور شدهاى ايستادگى كن" (وَ اسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ).جمله" كما امرت" (آن چنان كه مامور شدهاى) ممكن است اشاره به مرحله عالى استقامت و يا اشاره به اينكه استقامت هم از نظر كميت و كيفيت و مدت و خصوصيات ديگر همه بايد منطبق بر دستور و برنامه الهى باشد.و از آنجا كه اهواء و هوسهاى مردم در اين مسير از موانع بزرگ راه است، در سومين دستور مىافزايد:" و از هوا و هوسهاى آنها پيروى مكن" (وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ).چرا كه هر گروهى تو را به تمايلات و منافع شخصى خود دعوت مىكنند، همان دعوتى كه سرانجامش تفرقه و پراكندگى و نفاق است، پا بر سر اين هواها بگذار، و همه را گرد آئين واحد پروردگار جمع كن.و چون هر دعوتى نقطه شروعى دارد، نقطه شروع آن را خود پيامبر (ص) قرار مىدهد، و در چهارمين دستور مىفرمايد:" بگو من ايمان آوردهام به هر كتابى كه از سوى خدا نازل شده است" (وَ قُلْ آمَنْتُ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ كِتابٍ).من در ميان كتب آسمانى فرق نمىنهم، همه را به رسميت مىشناسم، و همه را دعوت كننده به توحيد و معارف پاك دينى و تقوى و پاكى و حق و عدالت،
