تفسیر نمونه جلد 20

دنيا راه سعادت جاويدان را به روى خويش ببندد و درهاى عذاب ابدى را بگشايد.

مطابق اين تفسير جمله" إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمانِ فَتَكْفُرُونَ" (در آن زمان كه به ايمان دعوت مى‏شديد و شما كفر مى‏ورزيديد) در واقع بيان كيفيت خشم و عداوت آنها با خودشان است.

تفسير ديگر اينكه مراد دشمنى و خشم آنها بر خويشتن در قيامت است، چرا كه وقتى نتيجه كار خود را در آنجا مشاهده مى‏كنند سخت پشيمان و ناراحت مى‏شوند، ناله و نعره آنها بلند مى‏شود، از شدت ناراحتى دو دست خود را گاز مى‏گيرند:" وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى‏ يَدَيْهِ" (فرقان- 27).

آرزو مى‏كنند اى كاش خاك بودند: وَ يَقُولُ الْكافِرُ يا لَيْتَنِي كُنْتُ تُراباً (نبا- 40).

و از شدت ناراحتى به خود مى‏پيچد، و چون چشم بينا به مقتضاى فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ (ق- 22) پيدا كرده‏اند، و همه حقايق و اسرار درون به مقتضاى" يَوْمَ تُبْلَى السَّرائِرُ" (الطارق- 9) آشكار گرديده، و پرونده‏هاى اعمال به مقتضاى" وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ" (التكوير- 10) گشوده شده است، و به مقتضاى" كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً" (اسراء- 14) از خودش براى حسابرسى خودش دعوت گرديده، سخت خود را محكوم مى‏كنند و با تمام وجود از خود متنفر مى‏شوند و مى‏گريزند.

اينجاست كه ندا داده مى‏شود:" دشمنى و خشم خدا بر شما از اين هم بيشتر است، چرا كه داعيان حق و فرستادگان خدا شما را به ايمان دعوت كردند و شما راه كفر پيش گرفتيد و به آن ادامه داديد".

مطابق اين تفسير جمله" إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الْإِيمانِ فَتَكْفُرُونَ" بيان دليل‏