تفسیر نمونه جلد 20

و دامنه رحمت خويش را مى‏گستراند (وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ).

و بايد هم چنين باشد" چرا كه او ولى و سرپرستى است شايسته ستايش" (وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ). اين آيه در عين اينكه بيان نعمت و لطف پروردگار است از آيات و نشانه‏هاى توحيد نيز سخن مى‏گويد، چرا كه نزول باران نظام بسيار دقيق و حساب شده‏اى دارد، از موقعى كه آفتاب بر اقيانوسها مى‏تابد و ذرات لطيف آب را از املاح جدا كرده و به صورت توده‏هاى ابر به آسمان مى‏فرستد، و هنگامى كه قشر سرد فوقانى هوا آنها را متراكم مى‏سازد، و سپس بادها آنها را بر دوش خود حمل مى‏كنند، و بر فراز زمينهاى تشنه و خشكيده مى‏برند، و بر اثر برودت و فشار مخصوص هوا تبديل به دانه‏هاى كوچك باران مى‏شود كه به نرمى بر زمين نشيند، و در آن نفوذ مى‏كند، بى‏آنكه ويرانى بيافريند.

آرى اگر اين نظام را با دقت بررسى كنيم نشانه‏هاى علم و قدرت خداوند در آن نمايان است. او ولى حميدى است كه نيازهاى بندگان را تامين كرده و آنها را مشمول الطاف خويش مى‏گرداند.

قابل توجه اينكه" غيث"- چنان كه بسيارى از مفسران و بعضى از اهل لغت تصريح كرده‏اند- به معنى باران نافع است، در حالى كه مطر به هر گونه باران گفته مى‏شود خواه نافع باشد يا غير نافع.

و لذا به دنبال آن جمله و ينشر رحمته (رحمت خود را گسترش مى‏دهد) آمده است.

چه تعبير زيبا و جامعى؟ رحمت خود را در زنده كردن زمينهاى مرده، در رويانيدن گياهان، در شستشوى هوا، در تامين آب آشاميدنى انسانها و موجودات زنده ديگر، و خلاصه در تمام زمينه‏ها مى‏گستراند.