تفسیر نمونه جلد 20

در پايان آيه براى آنكه اين تاريك‏دلان مشرك را براى هميشه مايوس كند مى‏افزايد:" حاكميت و داورى مخصوص خداوند بلند مقام و بزرگ است" (فَالْحُكْمُ لِلَّهِ الْعَلِيِّ الْكَبِيرِ).

جز او قاضى و داد خواه و دادرسى در اين محكمه نيست، و چون او على و كبير است نه مغلوب كسى مى‏گردد، نه توصيه‏اى در او مؤثر مى‏شود، و نمى‏توان از طريق فداء و غرامت و يارى اين و آن بر حكم او غلبه كرد، حاكم مطلق او است، و همه سر بر فرمان اويند، و هيچ راه فرارى در برابر حكمش وجود ندارد.

نكته: دعاى دور از حاجت!

اين نخستين بار نيست كه در آيات قرآن به تقاضاى دوزخيان يا كفار مبنى بر بازگشت مجدد به اين جهان بر خورد مى‏كنيم كه با پاسخ منفى روبرو مى‏شوند، بارها در آيات قرآن مجيد اين موضوع مطرح شده است.

در سوره شورى آيه 44 مى‏خوانيم: ظالمان بعد از مشاهده عذاب مى‏گويند" هَلْ إِلى‏ مَرَدٍّ مِنْ سَبِيلٍ":" آيا راهى به سوى بازگشت وجود دارد"؟

و در سوره زمر آيه 58 در باره انسانهاى گنهكار و بى‏ايمان آمده است:

هنگامى كه آنها عذاب الهى را مى‏بينند مى‏گويند: اگر بار ديگر به دنيا باز گرديم از نيكوكاران خواهيم بود" أَوْ تَقُولَ حِينَ تَرَى الْعَذابَ لَوْ أَنَّ لِي كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ".

و در مؤمنون آيه 107 از قول همين اشخاص آمده است: رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْها فَإِنْ عُدْنا فَإِنَّا ظالِمُونَ:" پروردگارا ما را از دوزخ بيرون فرست، اگر بار ديگر بازگشت كرديم ما مسلما ظالم و ستمگريم"!