تفسیر نمونه جلد 20

تمام نمى‏شود بلكه دامان جامعه را نيز مى‏گيرد زيرا باعث انحراف آنها است.

ديگر اين كه اگر راستگو باشد تمام تهديدهاى او تحقق خواهد يافت نه پاره‏اى از آنها.

در پاسخ سؤال نخست مى‏توان گفت كه منظور فقط مجازات دروغ است كه تنها دامن دروغگو را مى‏گيرد، و عذاب الهى براى دفع شر او كافى است، چگونه ممكن است كسى بر خدا دروغ ببندد و خدا او را به حال خود واگذارد تا مايه گمراهى مردم شود؟! و در پاسخ سؤال دوم مى‏توان گفت: منظور اين است كه او شما را تهديد به عذابهاى دنيا و آخرت مى‏كند بنا بر اين اگر راستگو باشد قسمتى از آن كه مربوط به دنيا است هم اكنون دامن شما را خواهد گرفت، يا اين كه منظور بيان حد اقل است كه اگر همه سخنان او را باور نكنيد لا اقل ممكن است بخشى از آن صدق باشد.

به هر حال مؤمن آل فرعون ضمن اين سخنان از چند طريق براى نفوذ در فرعون و اطرافيان او وارد شد:

نخست اين كه عمل موسى (ع) درخور چنين عكس العمل شديدى نيست.

ديگر اين كه فراموش نكنيد او با خود دلائلى دارد كه ظاهر آن موجه به نظر مى‏رسد، و مبارزه با چنين مردى خطرناك است.

سوم اينكه نيازى به اقدام شما نيست، چرا كه اگر دروغگو باشد خدا كار او را مى‏سازد، اما اين احتمال را هم بدهيد كه راست بگويد و خدا كار ما را بسازد! مؤمن آل فرعون به اين مقدار هم قناعت نكرد و باز ادامه داد، با لحنى‏