اربعينها رياضت كشيده. رسالهء كوچكى در رياضت شرعيه در اربعين نوشته و با
صوفيه هم ارتباطى داشته كه صوفيه او را از خود مى دانند، و سلسلهء سند به او
مى رسانند. و حقير كتابي منسوب به او ديدم كه با بعضى علماء در معارضه و
جواب اشكال بر ملاى روم بر آمده و توجيه كلمات و اشعار ملا كرده، ولى مرحوم
آخوند ملا محمد باقر ولد او نوشته كه صوفي نبودند، و به جهت مصلحت وقت
و شرع با آنها مخالطه داشتند و بايد همين نحوها باشد.اين طريقهء منقوله از صوفيه كه مى گويند لابد هر زمانى غير از امام، شخص
كامل ظاهرى بوده باشد و معرفت او را لازم مى دانند و او هم يكى مى باشد و هر
كسى يك نفر را انتخاب مى كند و قطب و پير و امثال آن مى گويند، بلكه ظاهر
بعضى از شيخيه كه ركن رابع يا ناطق واحد تعبير مى كنند، بلكه اول عنوان باب و
بابيه، اين طريقه است. اگر چه با هم، همه ضدند و بى دليل و باطل است كه در
آخوند نبايد باشد و از او ظاهر نشده و شأن ايشان اجل از اين است.وفات آن مرحوم در سنهء هزار و هشتاد (1080).
در ذكر قبر ملا محمد باقر مجلسي و بيان مقامات آن بزرگوار
و ديگر قبر آخوند ملا محمد باقر مجلسي، كه قبر آخوند مى گويند ظاهر بهاسم ايشان است، و عمده او است، و به حدى احترام دارد كه مردم جرئت قسم
خوردن به قبر او نمى كنند، بلكه در ادعاى طلب راضى مى شوند كه پول روى قبر
بريزند و مدعى بر دارد.اگر چه اينها قسم شرعى نيست، لكن عظم و شأن آن بزرگوار در پيش مردم به
اين مقام رسيده است و خداوند احترام و عزت به او به اين حد داده. والحق در
خدمت به شريعت از هر جهت كامل كرده است، و در زمان حياتش مردم