نتيجه ى سخن
تأويل داراى معانى لغوى متعددى، از جمله بازگرداندن و ابتدا و انتهاى يك شىء است و در قرآن كريم هفده بار آمده است كه در سه آيه، پنج بار تأويل در مورد قرآن كريم به كار رفته است، و مراد از تأويل قرآن معانى و مصاديق پنهان آن است و در برخى روايات، تأويل به باطن قرآن معنى شده است. [1] . جوهرى، /صحاح/، واژه ى «أول».[2] . /لسان العرب/ و /العين/، واژه ى «أول».[3] . ر.ك: على اكبر بابايى و ديگران، /روش شناسى تفسير قرآن/، ص 25ـ27.[4] ./ معجم مقاييس اللغة/، واژه ى «أول».[5] . سوره ى اعراف (7)، آيات 52 ـ 53.[6] . سوره ى اعراف (7)، آيات 52-53.[7] . محمّد بن جرير طبرى، /تفسير طبرى/، ج 5، ص 25; ذيل آيه ى 52 و 53 سوره ى اعراف.[8] . سوره ى كهف (18)، آيه ى 82.[9] . ر. ك: /تفسير طبرى،/ ج 5، ص 25./ و تفسير مجمع البيان/، ج 4، 3، ص 657.[10] . سوره ى يوسف (12)، آيه ى 4.[11] . سوره ى يوسف (12)، آيه ى 100.[12] . /بحار الانوار/، ج 33، ص 176.[13] . /بحارالانوار/، ج 37، ص 193.[14] . سوره ى بقره (2)، آيه ى 156.[15] . سوره ى انعام (6)، آيه ى 65.[16] . /سنن ترمذى/، ج 5، ص 244، رقم 3066.[17] . /صحيح بخارى/، ج 6، ص 200، تفسير سوره ى نصر.[18] . ر.ك: /صحيح مسلم/، ج 1، ص 350، پاورقى.[19] . ر. ك: محمد بن على صدوق، /معانى الاخبار/، ص 23.[20] . محمد بن حسن حر عاملى، /وسائل الشيعه/، ج 27، ص 200، ح 62.[21] . سوره ى بقره (2)، آيه ى 154.