حكومت وسيلهاى است براى تحقق بخشيدن به هدفهاى عالى
عهده دار شدن حكومت فى حد ذاته، شأن و مقامى نيست بلكه وسيله انجام وظيفه اجراى احكام و برقرارى نظام عادلانه اسلام است. حضرت امير المؤمنين (عليه السلام) در باره نفس حكومت و فرماندهى به ابن عباس فرمود: اين كفش چقدر مىارزد؟ گفت: هيچ. فرمود: فرماندهى بر شما نزد من از اين هم كم ارزشتر است مگر اين كه به وسيله فرماندهى و حكومت بر شما بتوانم حق (يعنى قانون و نظام اسلام) را برقرار سازم و باطل (يعنى قانون و نظامات ناروا و ظالمانه) را از ميان بردارم.»پس، نفس حاكم شدنْ و فرمانروايى وسيلهاى بيش نيست. و براى مردان خدا اگر اين وسيله به كار خير و تحقق هدفهاى عالى نيايد، هيچ ارزش ندارد. لذا در خطبه نهج البلاغه مىفرمايد: «اگر حجت بر من تمام نشده و ملزم به اين كار نشده بودم آن را (يعنى فرماندهى و حكومت) را رها مىكردم.» بديهى است تصدى حكومتْ به دست آوردن يك وسيله است نه اين كه يك مقام معنوى باشد زيرا اگر