انقلاب اسلامی و انقلاب نیكاراگوئه نسخه متنی

در جريان شكست انقلاب ساندنيستي عوامل ذيل مؤثر بودند:

1. تأثير اشغال «پاناما» توسط آمريكا در روحيه مردم نيكاراگوئه؛

2. حمايت مالي و تسليحاتي آمريكا از كنتراها؛

3. جنگ داخلي؛

4. حمايت كليساي كاتوليك از مخالفان؛

5. قطع كمك‌هاي خارجي از جمله شوروي (سابق) به نيكاراگوئه؛

6. دلسرد شدن تدريجي مردم محروم از اقدامات امنيتي، اقتصادي و سياسي؛

7. آغاز اصلاح شديد اقتصادي و رها شدن مردم در بحران شكننده ناشي از اصلاحات؛

8. فشار دولت بوش (بوش پدر)؛

9. باز بودن بيش از حد جامعه با وجود مخالفان داخلي و خارجي؛

10. طولاني شدن اختلاف آمريكا و نيكاراگوئه؛

11. شكست ايدئولوژي چپ در حل معضلات اجتماعي؛

12. ناكافي بودن الگوي ماركسيستي در برابر جريانات جديد.

در ميان اين عوامل، مي توان مهم ترين دليل شكست انقلاب ساندنيستي را «دلسرد شدن مردم از اقدامات امنيتي و اقتصادي و سياسي رهبران انقلابي» دانست. و شايد اگر به اين نكته توجه مي شد تمام مشكلات ديگر با كمك و ياري خود مردم انقلابي قابل حل بود. هرچند نبايد عوامل ديگر را ناديده گرفت يا اثر آن‌ها را اندك دانست، ولي اگر مقتدرترين حكومت‌ها از نظر نظامي، سياسي و اقتصادي، فاقد پشتوانه حمايت مردمي باشند، سرانجام، هرچند در دراز مدت، دچار شكست و نابودي خواهند شد.

شايد گفته شود: اگر تكيه ايران به نفت نبود و درآمد حاصل از آن كمبودها را جبران نمي كرد، ايران هم به همان سرنوشت نيكاراگوئه در مواجهه با فشارهاي شكننده خارجي و داخلي دچار مي شد، اما بايد دانست علاوه بر اينكه ايران در محاصره اقتصادي و تسليحاتي بود، حتي به گفته مقام معظّم رهبري در يكي از سخنراني‌هاي عمومي خود كه روزي بر اين ملت گذشت كه در جنگ با دشمن متجاوز براي تهيه موشك «آر پي جي»، كه جنگ افزار چندان پيشرفته اي محسوب نمي شود، ما در به درِ اين كشور و آن كشور بوديم. علاوه بر اين، كل درآمد نفت و يا بيشتر آن را جنگ هشت ساله مي بلعيد و اساساً كل ايران در دوران جنگ، مردمش، دولتش، نهادهايش و همه چيزش در راه دفاع از ميهن و انقلاب، بسيج شده بود. پس آنچه اين انقلاب را تداوم بخشيد پس از لطف و عنايت الهي و ادعيه ائمّه اطهار(عليهم السلام)، پشتيباني مردم از رهبر و انقلاب خود بود.