لطفا منتظر باشید ...
حضرت زهرا(عليها السلام) الگوى حضرت مهدى(عليه السلام)
(وَفي إِبْنَةِ رَسُولِ اللّهِ(صلى الله عليه وآله وسلم) لي أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ)[1]دختر رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) (فاطمه ى زهرا(عليها السلام)) براى من، اسوه و الگويى نيكو است.شرح
شيخ طوسى(رحمه الله)، در كتاب الغيبة خويش، قصّه ى مشاجره ى ابن ابى غانم قزوينى با جماعتى از شيعه درباره ى امر جانشينى امام عسكرى(عليه السلام)را نقل كرده است. ابن ابى غانم، به جانشينى براى حضرت امام عسكرى(عليه السلام)اعتقادى نداشت. عدّه اى از شيعيان نامه اى به حضرت مى نويسند و در آن مشاجره اى را كه ميان ابن ابى غانم و جماعت شيعه ايجاد شد، يادآور مى شوند.حضرت، در جواب نامه، به خطّ مبارك خود، بعد از دعا براى عافيت شيعيان از ضلالت و فتنه ها و درخواست روح يقين و عاقبت به خيرى آنان و تذكر به امورى چند، مى فرمايد:فاطمه ى زهرا، دختر رسول خدا، براى من، در اين مسئله، الگوى خوبى است.در اين كه حضرت كدام گفتار يا رفتار حضرت زهرا(عليها السلام) را سرمشق خويش قرار داده اند، احتمال هاى مختلفى بيان شده است. كه در اين جا به سه مورد از آن ها اشاره مى شود:1. حضرت زهرا(عليها السلام) تا پايان عمر شريفش، با هيچ حاكم ظالمى بيعت نكرد. حضرت مهدى(عليه السلام) هم بيعت هيچ سلطان ستمگرى را بر گردن ندارد.2. شأن صدور اين نامه اين است كه برخى از شيعيان، امامت ايشان را نپذيرفته اند. حضرت مى فرمايند:اگر مى توانستم و مُجاز بودم، آن چنان مى كردم كه حق بر شما كاملاً آشكار شود به گونه اى كه هيچ شكّى براى شما باقى نماند; ولى مقتداى من حضرت زهرا(عليها السلام)است. ايشان، با اين كه حق حكومت از حضرت على(عليه السلام) سلب شد، هيچ گاه براى بازگرداندن خلافت، از اسباب غيرعادى استفاده نكرد. من نيز از ايشان پيروى مى كنم، و براى احقاق حقّم در اين دوران، راه هاى غيرعادى را نمى پيمايم.3. حضرت در پاسخ نامه فرموده است:اگر علاقه و اشتياق فراوان ما به هدايت و دست گيرى از شما نبود، به سبب ظلم هايى كه ديده ايم از شما مردمان روى گردان مى شديم.حضرت، با اشاره به حضرت زهرا(عليها السلام) مى خواهند بفرمايند، همان طورى كه اذيت و آزارى كه دشمنان نسبت به حضرت فاطمه(عليها السلام)روا داشتند و سكوتى كه مسلمانان پيشه كردند، هيچ كدام سبب نشد كه ايشان از دعا براى مسلمانان دست بكشد، بلكه ديگران را بر خود مقدم مى داشت، من نيز اين ظلم ها و انكارها را تحمّل مى كنم و از دل سوزى و راهنمايى و دعا و ... براى شما، چيزى فرو نمى گذارم.[1]. الغيبة طوسى، ص286، ح245 ; احتجاج، ج2، ص279 ; بحارالأنوار، ج53، ص180، ح9 .
