مشيّت خداوند و خواست اهل بيت(عليهم السلام) - شرح چهل حديث از حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) نسخه متنی

مشيّت خداوند و خواست اهل بيت(عليهم السلام)

(قُلُوبُنا أَوْعِيَةٌ لِمَشِيَّةِ اللّهِ، فَإِذا شاءَ شِئْنا، وَاللّهُ يَقُولُ: وَما تَشاؤُونَ إِلاّ أَنْ يَشاءَ اللّهُ[1]) [2]

دل هاى ما ظروفى براى خواست خداوند است. اگر خدا چيزى را اراده كند و بخواهد، ما نيز اراده كرده، خواهيم خواست. خداوند متعال مى فرمايد: و شما نمى خواهيد مگر اين كه خداوند بخواهد.

شرح

امام زمان(عليه السلام) در اين كلام، در ردّ مقصِّره[3] و مفوّضه[4]، خطاب به كامل بن ابراهيم مى فرمايد:

آنان دروغ مى گويند، بلكه قلوب ما ظرف هايى است از براى خواست خداوند. هر چه او بخواهد، ما مى خواهيم، و در مقابل خواست خداوند، از خود اراده و خواست مستقلى نداريم.

در حديثى از امام كاظم(عليه السلام) آمده است:

همانا خداوند قلوب امامان را در مسير اراده ى خود قرار داده است; پس هر گاه خداوند متعال چيزى را بخواهد، آنان آن چيز را مى خواهند; و اين سخن خداوند متعال است كه مى فرمايد: و شما نمى خواهيد مگر اين كه خداوند بخواهد.[5]

از اين كلامِ امام زمان(عليه السلام) نكاتى استفاده مى شود كه به چند مورد از آن ها اشاره مى كنيم:

1. قلب ها ظروف واردات خواسته هاى الهى يا شيطانى است.

2. امامان معصوم اند; زيرا اراده ى اهل بيت(عليهم السلام)، همان اراده ى الهى است، كسى كه چنين باشد، از مقام عصمت برخوردار است.

3. اراده ى اهل بيت(عليهم السلام) بر اراده ى خداوند پيشى نمى گيرد و نيز از آن تأخير نمى افتد. ما نيز بايد نسبت به اهل بيت(عليهم السلام) چنين باشيم.

4. بدون تعلّق اراده ى خداوند به چيزى، اهل بيت(عليهم السلام)اراده ى آن چيز را ندارند.

[1]. سوره ى تكوير، آيه ى 29 .

[2]. الغيبة طوسى، ص247، ح216 ; الهداية الكبرى، ص359 ; كشف الغمة، ج3، ص303 ; الخرائج و الجرائح، ج1، ص459 ; دلائل الامامة، ص506 ; بحارالأنوار، ج25، ص337، ح16.

[3]. «مقصّره» كسانى هستند كه براى اهل بيت، از ولايت خدا، چيزى را قائل نيستند.

[4]. «مفوّضه» گروهى از مسلمانان اند كه معتقدند، خداوند، بعد از خلقت عالم، اراده ى خود را به امامان واگذار كرده و آنان، به هر نحو كه بخواهند، در اين عالم تصرّف مى كنند.

[5]. تفسير على بن ابراهيم، ج2، ص409 ; بصائر الدرجات، ص537، ح47 ; بحارالأنوار، ج5، ص114، ح44 .