حج و بذل
(مسأله 145): اگر كسى مخارج سفر حج را نداشته بأشد و مالىبه أو بذل شود كه با آن به حج برود واجب است قبول نموده و به حج
برود و أين حج را حج بذلي گويند.(مسأله 146): هر گاه به كسى گفته شود (حج كن مخارج تو
به عهده من) واجب است قبول نموده و به حج برود.(مسأله 147): اگر به كسى گفته شود (پولى را قرض كن و حج بجا
بياور و من آن را أداء مىكنم) واجب نيست قرض كند ولى اگر قرض
كرد حج بر أو واجب مىشود.(مسأله 148): اگر به كسى پولى را از بابت خمس (سهم سادات)
و زكات (سهم فقرا) بدهند و شرط كنند كه حج انجام دهد ظاهرا حج
واجب مىشود.(مسأله 149): اگر به كسى پولى را از بابت زكات (سهم سبيل
الله) بدهند كه در رآه حج صرف كند و در آن نيز مصلحت عامه بأشد
ظاهرا نمىتواند در جاى ديگرى صرف نمايد بلكه واجب است به
حج مشرف شود.(مسأله 150): در حج بذلي، حجى كه وظيفه أو است واجب
مىشود بدين معنى: اگر به شخصي كه وظيفه أو حج تمتع است پولى
بذل كنند كه حج افراد يا قران يا عمره مفرده بجا بياورد واجب نيست
قبول كند.