الدعاء الثامن عشر - صحیفه سجادیه نسخه متنی

الدعاء الثامن عشر

(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ)

اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ.
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لَا يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ، وَ أَخِّرْ عَنِّي مَا قَدَّمْتَ. 3) فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.

نيايش هجدهم

دعاى آن حضرت است به هنگامى كه چيزى كه از آن بيمناك بود از او دور مى شد يا نيازى
كه داشت روا مى گرديد.

اى خداوند،حمد باد تو را بر آن حسن تقدير كه نصيب من ساخته اى
و آن بلاها كه از من
بگردانيده اى.چنان مباد كه اين تندرستى كه اكنون
مرا ارزانى داشته اى،همه بهره من از
رحمت تو باشد،تا آنچه دوست
مى داشته ام سبب شوربختى من شود و ديگرى،از آنچه من ناخوش
مى داشته ام
به سعادت رسد.

اى خداوند،اگر اين تندرستى كه مرا نصيب كرده اى و من شب و
روزم را در آن به سر مى آورم
نشانه بلايى باشد بر دوام يا وبالى پايدار،
پس آنچه را كه واپس داشته اى پيش افكن و
آنچه را كه پيش افكنده اى
واپس دار.زيرا چيزى كه به فنا انجامد بس ناچيز است هر چند
فراوان
بود،و چيزى كه به بقا انجامد بسيارى است هر چند اندك نمايد.و بر محمد
و خاندانش
درود بفرست.