لطفا منتظر باشید ...
الدعاء الاربعون
(وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا نُعِيَ إِلَيْهِ مَيِّتٌ، أَوْ ذَكَرَ الْمَوْتَ)اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا طُولَ الْأَمَلِ، وَ قَصِّرْهُ عَنَّا بِصِدْقِ الْعَمَلِ حَتَّى لَا نُؤَمِّلَ اسْتِتْمَامَ سَاعَةٍ بَعْدَ سَاعَةٍ، وَ لَا اسْتِيفَاءَ يَوْمٍ بَعْدَ يَوْمٍ، وَ لَا اتِّصَالَ نَفَسٍ بِنَفَسٍ، وَ لَا لُحُوقَ قَدَمٍ بِقَدَمٍ
وَ سَلِّمْنَا مِنْ غُرُورِهِ، وَ آمِنَّا مِنْ شُرُورِهِ، وَ انْصِبِ الْمَوْتَ بَيْنَ أَيْدِينَا نَصْباً، وَ لَا تَجْعَلْ ذِكْرَنَا لَهُ غِبّاً
وَ اجْعَلْ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْأَعْمَالِ عَمَلًا نَسْتَبْطِئُ مَعَهُ الْمَصِيرَ إِلَيْكَ، وَ نَحْرِصُ لَهُ عَلَى وَشْكِ اللَّحَاقِ بِكَ حَتَّى يَكُونَ الْمَوْتُ مَأْنَسَنَا الَّذِي نَأْنَسُ بِهِ، وَ مَأْلَفَنَا الَّذِي نَشْتَاقُ إِلَيْهِ، وَ حَامَّتَنَا الَّتِي نُحِبُّ الدُّنُوَّ مِنْهَا
فَإِذَا أَوْرَدْتَهُ عَلَيْنَا وَ أَنْزَلْتَهُ بِنَا فَأَسْعِدْنَا بِهِ زَائِراً، وَ آنِسْنَا بِهِ قَادِماً، وَ لَا تُشْقِنَا بِضِيَافَتِهِ، وَ لَا تُخْزِنَا بِزِيَارَتِهِ، وَ اجْعَلْهُ بَاباً مِنْ أَبْوَابِ مَغْفِرَتِكَ، وَ مِفْتَاحاً مِنْ مَفَاتِيحِ رَحْمَتِكَ
أَمِتْنَا مُهْتَدِينَ غَيْرَ ضَالِّينَ، طَائِعِينَ غَيْرَ مُسْتَكْرِهِينَ، تَائِبِينَ غَيْرَ عَاصِينَ وَ لَا مُصِرِّينَ، يَا ضَامِنَ جَزَاءِ الْمُحْسِنِينَ، وَ مُسْتَصْلِحَ عَمَلِ الْمُفْسِدِينَ.
نيايش چهلم
دعاى آن حضرت است هنگامى كه خبر مرگ كسى به او مى رسيد يا خود مرگ را ياد مى كرد.اى خداوند،بر محمد و خاندان او درود فرست و ما را از آرزوهاى دور و دراز در امان دار
و به صدق عمل آرزوهاى ما تنگ ميدان ساز،آن سان كه ما را آرزوى آن نبود كه به سر آوريم
ساعتى را پس از ساعت ديگر و به پايان بريم روزى را پس از روز ديگر و بپيونديم نفسى را
به نفس ديگر و بر داريم گامى را از پى گام ديگر.
اى خداوند،ما را از فريب سراب آرزوها به سلامت دار و از شر وفساد آن ايمنى بخش و مرگ
را در برابر ما بدار و روزى مباد كه از يادمرگ غافل باشيم.
اى خداوند،در اين جهان،آن چنان از عمل صالح بر خوردارمان فرماى كه وعده ديدار تو را
با همه نزديكى اش دير شماريم و آتش اشتياق ما در پيوستن به تو در دل زبانه كشد،آن سان
كه مرگ سراى انس ما شود كه بدان دل بربنديم و آشيانه الفت ما كه به سوى آن پر بگشاييم
و خويشاوند ما كه نزديك شدن به او را دوست بداريم.
چون مرگ را بر سر ما آورى و بر ما فرود آرى،ما را به چنان مهمانى نيكبخت گردان.و چون
بيامد،آرامش جان ما بدو قرار ده.مهمان ما راسبب شوربختى ما مگردان و از ديدار او ما
را به خوارى ميفكن.او رادرى از درهاى آمرزش و كليدى از كليدهاى رحمت خويش قرار ده.
اى خداوندى كه جزاى نيكوكاران را بر عهده گرفته اى،اى خداوندى كه عمل مفسدان را به صلاح
مى آورى،ما را در زمره هدايت يافتگان بميران،نه گمراهان.چنان كن كه مرگ را به پيشباز
رويم،نه ناپسندش شمريم.چنان كن كه در شمار ثابتان باشيم،نه در شمارعاصيان و نه در شمار
اصرار كنندگان بر گناه.
