حکمت نامه بسیج نسخه متنی

دو نفر تعجّب نمى‏كنيد كه با من شرط مى‏كنند كه سرورى‏ام به جا بماند و پادشاهى‏ام برقرار باشد، با آنكه آنان را با اين حال پريشان و زبون مى‏بينيد! پس چرا دستبندهاى طلا به دست آنها آويخته نيست؟»، به دليل آنكه فرعون، طلا و جمع‏آورى آن را مهم مى‏دانست و لباسِ پشمين و پوشيدن آن را پستى و حقارت مى‏پنداشت!

اگر خداوندِ سبحان مى‏خواست، هنگام بعثتِ پيامبرانش درهاىِ گنجهاىِ طلا و معادن زر ناب و باغهايى را كه از هر نوع درخت در آن كاشته شده، بر آنان مى‏گشود، و مرغهاىِ آسمان و جانورانِ زمين را همراه آنان مى‏ساخت. و اگر چنين مى‏كرد، آزمايش از ميان مى‏رفت و پاداش، نادرست مى‏شد و اَخبار الهى (وعده وعيدها) بى‏فايده مى‏شد و براى پذيرندگان دعوت پيامبران، مُزد آزمايش‏شدگان لازم نمى‏آمد؛ و گرويدگان به انبيا، شايسته ثواب نيكوكاران نبودند و نامها با معانى آنها تطبيق نمى‏كرد. امّا خداوند سبحان، پيامبرانش را در اراده و تصميمات خودشان توانا گردانيد، و در آنچه ديده‏ها از ظاهر آنان مى‏بينند، خوار نماياند، با قناعتى كه دلها و چشمها را از بى‏نيازى پُر مى‏دارد و فقر و ضعفِ ظاهرى‏اى كه چشمها و گوشها را بسيار بيازارد.

و اگر پيامبران داراى چنان نيرويى بودند كه كسى خيالِ مخالفت با آنان را نمى‏كرد و قدرت و عزّتى داشتند كه هرگز، ستمى نمى‏كشيدند و سلطنتى داشتند كه همه به سويشان گردن مى‏كشيدند و مردم به قصد ديدارشان بار سفر مى‏بستند، بر مردم آسان‏تر بود كه از قدرت آنان، عبرت پذيرند و راه گردنكشى در پيش نگيرند؛ ليكن در چنين حالى ايمانشان يا از بيم جان بود و يا اميد (به دست آوردن نان و چنان ايمان و كار نيكويى خالص