نمونه ترجمه‏هاي درست: - توصیف در ترکیبهای اضافی قرآن و لغزشهای برخی از مترجمان نسخه متنی

نمونه ترجمه‏هاي درست:

آيات سترگ خود را به تو بنمايانيم (خرمشاهي)؛ تا آيات بزرگ خود را به تو نشان دهيم (پورجوادي)؛ تا از نشانه‏هاي بزرگ خويش به تو نشان دهيم (مكارم)؛ تا بنماييم ترا از نشانه‏هاي بزرگ خود (مصباح‏زاده)؛ تا تو را نشانيهاي بزرگ خود بنمائيم (ميبدي).

احتمال دوم: «الكبري» مفعول دوم براي فعل «نُرِيَ» است.

طبق اين احتمال دو ترجمه معزي و نسخه قرن ششم درست، و ده ترجمه ديگر نادرست خواهد بود. صاحب الدر المصون و برخي مفسران اين احتمال را به عنوان انتخاب اول آورده‏اند، اما براي ترجيح آن بر احتمال ديگر (همان احتمال اول در اين مقاله) استدلالي ارائه نكرده‏اند.14

5 يوفيهم اللّه‏ دينَهم الحقَّ (نور / 25)

ترجمه‏هاي ناقص: جزايشان را به تمامي بدهد (آيتي)؛ خداوند پاداششان را درست دهد (امامي)؛ حساب و كيفر آنها را تمام و كامل خواهد پرداخت (قمشه‏اي)؛ سزاي آنان را به شايستگي خواهد داد (ميبدي)؛ بپردازد دين ايشان را حق (معزي)؛ تمام بدهندشان خداي جزا كردارشان بداد (نسخه قرن ششم).

بررسي: ترجمه آيتي، امامي، قمشه‏اي و نسخه قرن ششم ناقص است؛ يعني «الحق» در اين ترجمه‏ها منعكس نشده است. در سه ترجمه ديگر منعكس شده اما از جهات ديگر دچار اشكال‏اند. ميبدي «الحق» را صفت براي مصدر توفّي (مفعول مطلق) گرفته، اما به نظر مي‏رسد «الحق» صفت براي «دين» باشد، چنان كه بسياري از مفسران آيه را به همين نحو تركيب كرده‏اند. ترجمه معزي معلوم نمي‏دارد كه حق چه نقشي دارد؛ صفت براي دين است يا همانند ميبدي توفّي را توصيف مي‏كند.15 بقيه مترجمان درست ترجمه كرده‏اند.

نمونه‏هاي درست و كامل: جزاي واقعي آنان را بي كم و كاست مي‏دهد (مكارم)؛ جزاي شايسته آنان را به طور كامل مي‏دهد (فولادوند)؛ جزاي حقانيشان را به تمام و كمال بدهد (خرمشاهي)؛ پاداش بسزاي آنان را تمام دهد (مجتبوي)؛ جزاي واقعي آنها را در آن روز خواهد داد (پورجوادي).

6 اِنَّ اللّه‏َ هُوَ الرَزَّاقُ ذُوالْقُوَّةِ المَتِينُ (ذاريات / 58)

ترجمه‏هاي مبهم: اوست صاحب نيرويي سخت استوار(آيتي)؛ اوست روزي دهنده صاحب قوت قوي (مصباح‏زاده)؛ خداوند روزي دهنده و صاحب قوت و قدرت است (مكارم)؛ اوست روزي ده، خداوند قوت سخت (نسخه قرن ششم).