پس از انجام مراسم حج (1353ش.) و مراجعت به ايران اين خبر جالب، از زبان حجاج مدينه بعد، در حوزه علميه قم و در ميان علما، در سطح وسيعى مطرح گرديد كه: «به هنگام زيرسازى خيابان غربى بقيع به وسيله سعوديها، جسد اسماعيل فرزند امام صادق ـ ع ـ پس از گذشت قرنها، سالم كشف شده و در داخل بقيع دفن گرديده است.» براى تحقيق موضوع، فردى آگاهتر از مرحوم آيت الله آقاى حاج شيخ محمد فقيهى رشتى(1) نيافتم. در يكى از شبهاى محرّم، پس از نماز مغرب و عشا به ديدارش شتافتم و در منزل وى كه به مناسبت تشكيل مجلس روضه، عدّه اى از علماى معروف نيز حضور داشتند سؤال مورد نظر را مطرح ساختم.گر چه پس از گذشت بيش از بيست سال از ماجرا، حافظه ام براى ذكر جزئيات مطالبى كه ايشان پيرامون اين حادثه جالب بيان نمودند يارى نمى كند، ليكن خلاصه گفتار ايشان در تأييد و تثبيت اين خبر بود كه هم براى حاضران و هم براى حقير اطمينان بخش و جالب بود، به طورى كه در صحت موضوع جاى شك و ترديد باقى نمى گذاشت و بدينگونه خبر اين حادثه به وسيله يكى از افراد مطلع و معتمد مورد تأييد قرار گرفت.تأييد ديگر :در سال بعد (1354ش.) باز هم توفيق تشرف حاصل گرديد و در آن سال از مسائلى كه در مدينه منوره توجه مرا به خود مشغول كرده بود، جريان انتقال پيكر اسماعيل به داخل بقيع و مدفن جديد وى بود. در خارج بقيع هر بيننده اى متوجه مى شد كه از بقعه اسماعيل ـ كه تا سال 1353ش. (= 1394ق.) در كنار خيابان و در جوار بقيع قرار داشت ديگر اثرى باقى نمانده است.