چهل داستان و چهل حدیث از امام جعفر صادق(علیه السلام) نسخه متنی

6 قالَ عليه السلام: مَنْ عابَ أخاهُ بِعَيْبٍ فَهُوَ مِنْ أهْلِ النّارِ.(74)

ترجمه

فرمود: هركس برادر ايمانى خود را برچسبى بزند و او را متّهم كند از اهل آتش خواهد بود.

7 قالَ عليه السلام: الصَّمْتُ كَنْزٌ وافِرٌ، وَ زَيْنُ الْحِلْمِ، وَ سَتْرُالْجاهِلِ.(75)

ترجمه

فرمود: سكوت همانند گنجى پربهاء، زينت بخش حلم و بردبارى است؛ و نيز سكوت، سرپوشى بر آبروى شخص نادان و جاهل مىباشد.

8 قالَ عليه السلام: إ صْحَبْ مَنْ تَتَزَيَّنُ بِهِ، وَلاتَصْحَبْ مَنْ يَتَزَّيَنُ لَكَ.(76)

ترجمه

فرمود: با كسى دوستى و رفت و آمد كن كه موجب عزّت و سربلندى تو باشد، و با كسى كه مىخواهد از تو بهره ببرد و خودنمائى مىكند همدم مباش.