برخى از مفسّران هدف از اعلام برائت را «رسيدن به توحيد ناب» مى دانند و از نظر آنان خاستگاه اصلى برائت همان اصل «تولّى و تبرّى» است:«هدف نهايى ساختن بيت الله، رسيدن به توحيد است و نيل به توحيد ناب، بدون تبرّىِ تام از هر مشرك و ملحد ميسر نخواهد بود، لذا اعلام اين هدف نهايى به صورت اعلام تبرى خدا و رسول اكرم از مشركان متبلور شده است و تا انسان در روى زمين زندگى مى كند وظيفه حج و زيارت به عهده اوست و تا مشرك در جهان هست اعلام تبرى از او نيز جزو مهمترين وظيفه حج به شمار مى رود و هيچ جايى براى تبرّى از ملحدان مناسب تر از حرم خدا نخواهد بود.» يكى ديگر از محققان در اين زمينه مى نويسد: «برائت از ملحدان و مشركان، يكى از دو ركن اساسى توحيد است. نظرى به اصول بنيادين اديان توحيدى نشان مى دهد كه «اعلام برائت از مشركان» جزء لاينفك توحيد است. توحيد، به عنوان اولين اصل و پايه در مكتب انبياى الهى، مركب از دو جزء، «نفى غير خدا» و «اثبات خداى سبحان» مى باشد. (مفاد كريمه لا اله الاّ الله)... حقيقت آن است كه اين جوهره يكسانى در مكتب همه پيامبران داشته است، چيزى جز «ابراز محبت و ارادت» به حق تعالى و جبهه حق و «اعلان بغض و انزجار و برائت» از باطل و دشمنان حق نيست. كلمات پيشوايان دينى ما مملو از اين واقعيت است كه سنت اعلان برائت از مشركان همچنان كه تاريخچه اى به درازاى عمر اديان توحيدى دارد، يكى از اركان «توحيد و يكتاپرستى» است.» خاستگاه اصلى ديدگاه امام خمينى (قدس سره) در برائت از مشركان، همان «اصل تولّى و تبرّى» است و ايشان هم اعلام برائت از مشركان را از «اركان توحيدى» مى دانند و مى فرمايند: «مگر تحقّق ديانت، جز اعلام محبت و وفادارى نسبت به حق و اظهار خشم و برائت نسبت به باطل است؟ حاشا كه خلوص عشق موحدين جز به ظهور كامل نفرت از مشركين و منافقين ميسّر شود و كدام خانه اى سزاوارتر از كعبه و خانه امن و طهارت و ناس كه در آن هرچه تجاوز و ستم و استثمار و بردگى و يا دون صفتى و نامردمى است عملا و قولا پشت شود و در تجديد ميثاق «اَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ» بت الهه ها و اربابان متفرقون شكسته شود و خاطره مهم ترين و بزرگترين حركت سياسى پيامبر در { وَأَذَانٌ مِنْ اللهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الاَْكْبَرِ }زنده بماند و تكرار شود; چرا كه سنت پيامبر و اعلان برائت كهنه شدنى نيست»
لطفا منتظر باشید ...
