وضعيّت امنيّت - جهان قبل از ظهور نسخه متنی

وضعيّت امنيّت

امنيت نيز در اين جامعه ويران بى نصيب از لطمه ها نيست به گونه اى كه ديگر خبرى از
آن باقى نخواهد ماند و اساساً نابود مى شود. حتى امنيتى براى نفس كشيدن وجود ندارد.

امير المؤمنين ـ عليه السلام ـ در اين باره مى فرمايند:

«أظلم الهوى . . .»

فضا تاريك شود (ممكن است به خاطر آلودگى به معصيت يا دودهاى ناشى از كارخانه ها و
تأسيسات هسته اى باشد).

«اسودّ الأُفق وخيفت الطرق»([40])

آسمان و اين زمين لايتناهى غبارآلود مى شود و امنيّت از راههاى زمينى و هوايى
برداشته شود (مانند هواپيماربايى و آدم دزدى) . . .

«تقل الأمانة وتكثر الخيانة»([41])

در دوره ى
آخر الزمان هيچكس مورد اعتماد نيست بخاطر كثرت خيانتهايى كه افراد بشرى نسبت به مال
و ناموس و آبروى خود از همديگر مى بينند.

بطور كلى جهان قبل از ظهور منجى موعود، جهان در هم ريخته و پرآشوبى است و سرّ آن را
نيز مى توان در اين نكته يافت كه اين عالم براى انسان و انسان براى خداست([42])
هنگامى كه انسان از دايره ى
بندگى و اطاعت خالق خود بيرون رود و نظم درونى اش بر آشوبد و از حقيقت انسانى خود
خارج شود. تمام نظام بيرونى او نيز آشفته خواهد شد از اين رو خداوند در قرآن
مى فرمايد:

( إنّ اللّه
لا يغيّر ما بقوم حتّى يغيّروا ما بأنفسهم)

([43])

خداوند
]نعمتى
را[
براى مردم تغيير نمى دهد مگر آنكه خود تغيير دهند.

و نيز مى فرمايد

( لو آمنوا
أهل القرى واتّقوا لفتحنا عليهم بركات من السماء والأرض)

([44]).

اگر مردم ايمان آورده و تقوا پيشه كنند بركتها را از آسمان و زمين بر روى ايشان
مى گشاييم.

بنابراين وقتى جوّ عمومى به سوى طغيان و سركشى و خروج از محدوده ى
عبوديت حركت كند نظام هستى نيز با او مى ستيزد

ولذا در آخر الزمان زلزله ها زياد مى شود. زمين مردم خود را فرو مى برد، مرگ هاى
ناگهانى دامنگير مى شود، جنگ ها و خونريزيها فراوان شده و انسانها آواره شده و ملجأ
و مأوايى براى زندگى نمى يابند.

آرى آنچه كه از روايت بيان شد گوشه اى از آشفتگى وضعيّت امنيّت در آخر الزمان ست كه
صحنه هايى از آن را خود در جاى جاى جهان شاهديم.